Εδώ υπάρχει σκοπιμότητα, όχι απερισκεψία. Δεν ήταν, θέλω να πω, ότι ο Αλέξης Καραμήτρος δεν πρόσεξε ότι η παρουσίαση της Ιθάκης στην Πάτρα συνέπιπτε με τη μεγάλη νύχτα του προϋπολογισμού, όταν μιλούν οι πολιτικοί αρχηγοί και ακολουθεί ψηφοφορία. Αντιθέτως, επεδίωξε τη σύμπτωση. Επεδίωξε, δηλαδή, να ανταγωνιστεί σε δημοσιότητα τη Βουλή, διότι με τον τρόπο αυτόν τοποθετεί ξανά την ηγεσία της κοινοβουλευτικής Αριστεράς στον εξώστη. Εκείνοι παρουσιάζονται ως μέρος της φθαρμένης εικόνας, ενώ αυτός υποτίθεται ότι έχει ξεφύγει από το σύστημα και ξεκινά κάτι καινούργιο. Εκείνοι στο κάδρο, αυτός εκτός κάδρου και τους δείχνει. Η χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου στην Πάτρα ήταν, λοιπόν, η δεύτερη πράξη του έργου «Ο εξώστης».
Επίσης, τώρα είναι που αποκαλύπτεται πλήρως η σκοπιμότητα της παραίτησής του από τη Βουλή. Δεν ήταν τόσο ζήτημα αξιοπρέπειας η παραίτησή του από ένα κόμμα με το οποίο πλέον δεν συμφωνεί – εξάλλου, η αξιοπρέπεια ποτέ δεν ήταν ψηλά στις προτεραιότητες του Αλέξη Καραμήτρου. Ηταν κυρίως ότι η απομάκρυνση από τη Βουλή τού δίνει τη δυνατότητα να εκφράσει τις ποικίλες αντισυστημικές τάσεις στην κοινωνία. Ο Καραμήτρος, με άλλα λόγια, κάνει μια καινούργια αρχή επιστρέφοντας στις ρίζες του: στο πεζοδρόμιο. Κατά κάποιον τρόπο, επιστρέφει στη Γένοβα, πάντα χωρίς γραβάτα, τη φορά αυτή όμως με καλοραμμένο χειροποίητο κοστούμι…
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΑΦΕΙΑΣ
Μπορεί να το έχει πράγματι αποφασίσει η Μαρία Καρυστιανού ότι πρέπει να μετάσχει στις εκλογές με το δικό της κόμμα. Μπορεί όμως και να το λέει έτσι, για να κρατάει σε αγωνία εκείνους που τη φοβούνται. Ενδεχομένως κιόλας να διστάζει, καθώς αντιλαμβάνεται ότι η δημοτικότητά της οφείλεται στην ασάφεια της πολιτικής θέσης της. Αυτό επιτρέπει σε εκείνους που τη συμπονούν για την τραγωδία της να ταυτίζονται μαζί της και πολιτικά. Προβάλλουν τις δικές τους ιδεολογικές και πολιτικές προτιμήσεις στο πρόσωπό της, επειδή η ίδια δεν έχει αποκαλύψεις τις δικές της. Αυτό ισχύει όσο δεν πολιτεύεται. Από την ώρα όμως που θα διαβεί τον Ρουβίκωνα; Χαίρετε! Επιστροφή δεν υπάρχει. Βασιζόμενος λοιπόν στη διαίσθησή μου, στη σημειολογία κάποιων λεπτομερειών, αλλά και στις επιλογές των προσώπων με τα οποία η κ. Καρυστιανού φέρεται να επεξεργάζεται την προοπτική του κόμματος, θα την τοποθετούσα μάλλον προς τα δεξιά του πολιτικού φάσματος παρά προς τα αριστερά. Μπορεί να πέφτω έξω – δεν θα είναι η πρώτη φορά ούτε η τελευταία…
ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αν δεν το έχετε κάνει ήδη, αξίζει τον κόπο να διαβάσετε τα περίφημα τριάντα αιτήματα των αγροτικών μπλόκων, διότι περιγράφουν το μοντέλο της πλήρους κρατικοποίησης της γεωργίας στην Ελλάδα. Φυσικά, όπως πάντοτε στις περιπτώσεις αυτές, ο συγκεκριμένος κατάλογος είναι μαξιμαλιστικός για διαπραγματευτικούς λόγους, ώστε η πλευρά των αγροτών να μπορεί να πουλήσει ως υποχώρηση την παραίτησή της από το ανέφικτο. Ωστόσο, δεν παύει να είναι ενδεικτικό των τάσεων που επικρατούν.
Εντύπωση προξενεί ότι ζητούν «εξυγίανση του ΟΠΕΚΕΠΕ και να μην ενταχθεί στην ΑΑΔΕ»! Για ποιον λόγο δεν κάνουν τον κόπο δυστυχώς να μας εξηγήσουν. Το ζητούν ορθά κοφτά, αυτό είναι και τελείωσε. Εξυγίανση, ναι! Αλλά όχι και για πάντα. Ας υπάρχει η δυνατότητα της διαφθοράς για το μέλλον. Γιατί; Ισως επειδή παν μέτρον άριστον. Μπορεί να ισχύει και για την εξυγίανση, ξέρετε. Ισως η πολλή εξυγίανση να βλάπτει, όπως βλάπτει κάθε υπερβολή… Το πλέον ανοίκειο, όμως, από όσα καταγράφονται στον κατάλογο των αιτημάτων, κατά τη δική μου εκτίμηση, είναι η «παραγραφή όλων των δικογραφιών για τις κινητοποιήσεις στους αγωνιστές αγρότες με απόφαση της Βουλής». Για να το πω διαφορετικά, ζητούν η Βουλή να μπορεί να αποφασίζει την αναστολή της ισχύος του νόμου κατά περίπτωση. Σήμερα για τους αγρότες, αύριο για κάποιους άλλους, μεθαύριο για κάποιους τρίτους κ.ο.κ. Δεν ξέρω τι από τα δύο είναι το πιο τρομακτικό: να έχουν επίγνωση αυτού που ζητούν ή να μην καταλαβαίνουν;
Να τους αναγνωρίσω, πάντως, τη λεπτότητα να μη ζητούν τη μετατροπή του πολιτεύματος σε αγροτική δημοκρατία, ενόψει της συνταγματικής αναθεώρησης. Και πάλι όμως, ας μη βιάζομαι – μπορεί να τους ξέφυγε και να το περιλάβουν στην επόμενο κατάλογο αιτημάτων…
