Στις εξωτικές Μαλδίβες, που είναι μουσουλμανική χώρα, ψήφισαν έναν νόμο ο οποίος δεν θα μπορούσε να σταθεί στη Δύση. Απαγόρευσαν την πρόσβαση στην αγορά καπνικών προϊόντων σε όσους έχουν γεννηθεί από την 1η Ιανουαρίου 2007 και έπειτα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν ποτέ στη ζωή τους να αγοράσουν, νομίμως, προϊόντα καπνού στην πατρίδα τους. Ουσιαστικά ποινικοποιείται η χρήση καπνού. Σημειώστε ότι η απαγόρευση αφορά και τους τουρίστες. Αλλά εκεί τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αλλωστε δεν επιτρέπεται ούτε η κατανάλωση αλκοόλ, με εξαίρεση τα νησιά που έχουν εκχωρηθεί προς εκμετάλλευση σε τουριστικές επιχειρήσεις.
Εμείς εδώ δεν μπορούμε, ούτε πρέπει, να αναλάβουμε αντίστοιχες νομοθετικές πρωτοβουλίες. Συνεπώς τα μέτρα που απαγορεύουν την πρόσβαση των ανηλίκων σε καπνό και αλκοόλ είναι στη σωστή κατεύθυνση, αν και δεν αποκλείεται να προκαλέσουν πολλά παιδιά στο σπάσιμο του αποκλεισμού. Ομως, αν κοιτάξουμε την εικόνα από ψηλά, θα δούμε ότι τα μέτρα περιορίζονται στην αντιμετώπιση μιας συμπτωματολογίας και όχι της ευρύτερης παθογένειας.
Η νέα γενιά μεγαλώνει σε έναν κόσμο που, ενώ την προτρέπει να υιοθετήσει υγιεινό τρόπο ζωής, την ίδια στιγμή της καίει το μυαλό. Λες στον πιτσιρικά ότι δεν μπορεί να καπνίσει, αλλά του ζητάς να επιβιώσει σε ένα προβληματικό σχολικό περιβάλλον, δέσμιος του ναρκισσιστικού πολιτισμού που επιβάλλει η κοινωνική δικτύωση.
Και βέβαια υπάρχει και το άλλο, πιο απλό: ό,τι απαγορεύεται αποκτά μια γοητεία που δεν θα έπρεπε να έχει. Αν θες να βάλεις έναν 15χρονο να καπνίσει, αρκεί να του πεις ότι απαγορεύεται. Αλλά και τι άλλο μπορείς να κάνεις; Μάλλον τίποτα.
Το πρόβλημα είναι ότι η πολιτική για την υγεία των νέων μοιάζει λιγότερο με πολιτική και περισσότερο με δημόσιες σχέσεις. Ενα μήνυμα προς τους ενηλίκους: «κάνουμε κάτι». Και δυστυχώς, έτσι όπως έγινε ο κόσμος, οι λόγοι που οδηγούν τους νέους στις ουσίες είναι εδώ, μπροστά μας, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά.
Κόβουμε το αλκοόλ, κόβουμε το τσιγάρο. Εντάξει. Αλλά αν ο κόσμος που τους δίνουμε παραμένει τοξικός, τότε το βασικό, το πολύ μεγάλο πρόβλημα δεν είναι τι πίνουν. Είναι τι ζουν.
Ας πιουν έναν εσπρέσο
Οι της πλειοψηφίας στην Εξεταστική για τον ΟΠΕΚΕΠΕ μπορούσαν να κεράσουν τους συναδέλφους τους εσπρέσο με κουλουράκι. Ο «Φραπές» δεν πήγε να καταθέσει. Η πλειοψηφία τον στέλνει στον εισαγγελέα για να του ευχηθεί «καλά κρασιά», ενώ η αντιπολίτευση ζητεί βίαιη προσαγωγή. Ενας εσπρέσο θα ολοκλήρωνε απλώς τον ευτελισμό: τη σκηνική αναπαράσταση μιας επιτροπής που κάνει ότι ελέγχει, ενώ όλοι ξέρουν ότι δεν θα ελέγξει τίποτα. Διότι όσοι κατέχουν τη νομική διάσταση του θέματος σημειώνουν ότι από τη στιγμή που το όνομα του «Φραπέ» είναι στη δικογραφία της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας δύναται, νομίμως, να μην παραστεί στην Εξεταστική. Τα υπόλοιπα είναι για το show της κάθε πλευράς. Τουλάχιστον πήγε ο «Χασάπης». Και είπε ότι ψήφιζε ΠΑΣΟΚ μέχρι τον θάνατο του Ανδρέα. Μόνο για αυτό απαλλάσσεται από τη Δικαιοσύνη και επιλαμβάνεται η Λαογραφία.
Η διαπόμπευση των «επωνύμων»
Η Αστυνομία συνέλαβε γνωστή ηθοποιό για επικίνδυνη οδήγηση χωρίς πινακίδες, δίπλωμα και έπειτα από χρήση αλκοόλ. Και οι κάμερες έναν επίσης γνωστό αθλητή για οδήγηση με υπερβολική ταχύτητα. Τα ονόματά τους διέρρευσαν στη δημοσιότητα. Οχι επισήμως, αλλά μέσω διαρροής. Συγγνώμη, αλλά εδώ πρόκειται για ηθελημένη διαπόμπευση προκειμένου να πληροφορηθούμε ότι οι Αρχές κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Δεν μεταφέρουν, δηλαδή, μόνο ψυγεία και τραγουδίστριες, αλλά στέκονται άτεγκτες ενώπιον διασήμων προσώπων. Προς Θεού, δεν υπερασπίζομαι τη συμπεριφορά τους. Είναι κατακριτέα και, ειδικά στην περίπτωση της ηθοποιού, ποινικά κολάσιμη. Ομως σε αντίστοιχα παραπτώματα υποπίπτουν καθημερινά δεκάδες συμπολίτες για τους οποίους, πολύ σωστά, δεν μαθαίνουμε τίποτα. Το να βγάζεις στα μανταλάκια γνωστά πρόσωπα για να αποδείξεις ότι η τσιμπίδα σου δεν κάνει διακρίσεις, είναι, τουλάχιστον, γελοίο αν όχι απάνθρωπο. Και επιβεβαιώνει το άγχος σου.
Ο star της ημέρας
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ντύθηκε, στολίστηκε, χτενίστηκε από έλληνα κομμωτή και πήγε για δείπνο στον Λευκό Οίκο. Φωτογραφήθηκε με τον Τραμπ και εμφανίστηκαν σε ΑΙ βίντεο να παίζουν με μία μπάλα. Αποχώρησε ευτυχής. Διότι, αν μη τι άλλο, ο «κοντός» δεν έχει πατήσει το πόδι του εκεί μέσα αν και επρόκειτο να του δώσει μετάλλιο ο Μπάιντεν, ωστόσο δεν πήγε λόγω υποχρεώσεων.
