Μια προεδρική βουλευτής θεώρησε πως δεν αμφισβήτησε στο παραμικρό την αρχηγική αυθεντία όταν δήλωσε πως το ΠΑΣΟΚ θέλει να συνομιλήσει ακόμη και με τον Τσίπρα για τη συσπείρωση του προοδευτικού χώρου, αρκεί ο τελευταίος να αναγνωρίσει στον τωρινό της επικεφαλής την πρωτοκαθεδρία. Η υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού του Κινήματος την υπερασπίστηκε, ποστάροντας πως η κυβερνητική επίθεση εις βάρος της ήταν φτηνή προπαγάνδα, αφού το κόμμα της δεν έχει κρύψει την προτίμησή του σε μια αυτόνομη πορεία. Η δε Χαριλάου Τρικούπη κατηγόρησε το Μαξίμου ότι καταφεύγει στην «τσιπρολογία» για να αλλάξει την ατζέντα.
Βέβαια, η γραμμή στην οποία όλοι στην αξιωματική αντιπολίτευση ομνύουν, εκφράζεται με διαφορετικούς τρόπους. Ας πούμε, αυτήν υπηρετεί ο Χριστοδουλάκης επισημαίνοντας «κανένα στημένο rebranding δεν μπορεί να μας κάνει να ξεχάσουμε επιλογές που, όχι μόνο πλήγωσαν την παράταξη, αλλά πολύ περισσότερο πλήγωσαν τη χώρα και την ίδια την Αριστερά». Το ίδιο κάνει κι ο Δούκας όποτε φωνάζει «καμία συγκυβέρνηση με τη ΝΔ» για να καταλήξει στον «διάλογο με προοδευτικές δυνάμεις» κι «αν ο κ. Τσίπρας κάνει κόμμα βεβαίως» και μ’ εκείνον. Με αυτήν στο μυαλό ζητάει η Διαμαντοπούλου να μη βρεθούν «ούτε στην αυλή της ΝΔ», «ούτε στη μικρή θάλασσα των κομματιδίων του ΣΥΡΙΖΑ».
Ασάφεια
Ακολουθώντας την ο Γερουλάνος μιλάει για ένα ΠΑΣΟΚ ανοιχτό ακόμη και σε «τάσεις και κόμματα, που ασπάζονται τις αρχές και τις αξίες μας». Για να το πούμε με λιγότερα λόγια: το κόμμα της μείζονος αντιπολίτευσης συμμετέχει και με δική του πρωτοβουλία στην τσιπρολογία. Απλά, κάποιοι έχουν πάθει σύνδρομο της προοδευτικής Στοκχόλμης και ισχυρίζονται ότι ένα κυβερνητικό μέλλον βρίσκεται κάπου κοντά στην τσιπρική Ιθάκη, άλλοι δεν έχουν ξεχάσει πώς ξέβαψε πάνω στα πασοκικά νούμερα η συγκυβέρνηση με τη ΝΔ και μερικοί δεν διακρίνουν πιθανότητες επιστροφής στην εξουσία εφόσον αποκλείσουν από τώρα μια μετεκλογική συνεργασία με τους πρώτους στα γκάλοπ γαλάζιους. Οι παραπάνω εκτιμήσεις αναμένεται να μετρηθούν στο συνέδριό τους. Εκεί, επειδή αυτοί που τις κάνουν επιμένουν να αποφανθεί το ανώτατο κομματικό όργανο ποια είναι η ορθότερη, θα αναμετρηθούν τελικά οι πράσινες ψυχές. Και όχι μόνο. Ενώπιον των συνέδρων κάθε πλευρά θα κληθεί να επιχειρηματολογήσει πειστικά υπέρ των συμμαχιών που προτείνει – γιατί οι δημοσκοπικές επιδόσεις του ΠΑΣΟΚ δεν δικαιολογούν τον ευσεβή πόθο της επικράτησης στις εθνικές εκλογές έστω και με μία ψήφο διαφορά. Η δημιουργική ασάφεια που επιλέγει το κόμμα μπορεί να ενισχύει τη «συντροφικότητα» αλλά – αποδεδειγμένα πια, εδώ και χρόνια – δεν τονώνει τα ποσοστά του.
