Του αρέσει το αμερικάνικο μοντέλο για πολλούς λόγους. Λόγος πρώτος: του αρέσει «η ιδέα της αυτοπροστασίας». Λόγος δεύτερος: του αρέσει «γενικά οι άνθρωποι να είναι αξιόμαχοι και να μπορούν να υπερασπιστούν την ελευθερία τους». Λόγος τρίτος: του αρέσει «η ελευθερία πάρα πολύ. Και η ελευθερία χρήζει υπερασπίσεως». Γι΄αυτό δηλώνει υπέρ της νόμιμης οπλοκατοχής, λοιπόν – κι επειδή είναι αφοσιωμένος υπηρέτης του Συντάγματος, θα ήταν αδύνατον να μη στηρίζει τη δεύτερη τροπολογία του κατασταστικού χάρτη των ΗΠΑ. Βέβαια, του ταιριάζει περισσότερο το πρότυπο της συντηρητικής Αμερικής (αυτής που ομνύει στα όπλα της και στο δικαίωμα να τα φέρει). Εξού και το επικαλέστηκε, μιλώντας για τη βεντέτα στα Βορίζια. Επίσης, έσπευσε από την πρώτη μέρα, από την προηγούμενη Πέμπτη το πρωί, να τονίσει ότι εκφράζει προσωπικές απόψεις, όχι την κυβερνητική θέση (και να εξηγήσει πόσο ευχαριστημένος είναι με το κόμμα του, τη ΝΔ, που δεν είναι σταλινικό, αφού επιτρέπει στα στελέχη του να έχουν και δική τους γνώμη). Το δε Σάββατο, ξαναβγήκε προκειμένου να ξεκαθαρίσει πως συμφωνεί με τα μέτρα αφοπλισμού της Κρήτης που ανακοίνωσε ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης – επισημαίνοντας ότι στη Λεβεντογέννα πολλοί έχουν πιστόλια και καραμπίνες παράνομα, ενώ στην Αμερική οι κουμπουροφόροι είναι νομοταγείς.
Γραμμή
Η αλήθεια είναι ότι όποιος θεώρησε πως ο Αδωνις Γεωργιάδης βγήκε εκτός γραμμής, παρουσιάζοντας τον θαυμασμό του για την κουλτούρα των όπλων, μάλλον δεν έχει μελετήσει καλά τη νεοδημοκρατική του πορεία. Παρότι ανήκει στην υπερδεξιά πτέρυγα του κόμματος, έχει υπερασπιστεί με πάθος ακόμη και νομοθετικές πρωτοβουλίες σαν τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Ενίοτε, λένε γνώστες των παρασκηνίων, διατυμπανίζει τόσο δυνατά την πίστη του στην κυβερνητική έδρα ώστε ο υπερβάλλων ζήλος του φέρνει αντίθετα απ’ τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, όπως συνέβη στην υπόθεση των Τεμπών. Το ταλέντο του ως media warrior θέλει χαλιναγώγηση. Αυτή του η επικοινωνιακή πρωτοβουλία δεν είναι τέτοια περίπτωση, ωστόσο. Δεν παρασύρθηκε. Εργάστηκε από τηλεάμβωνος μεθοδικά για να ικανοποιήσει το ακροατήριο της ΝΔ που δεν αντέχει την κεντρώα εκδοχή της. Δούλεψε για να διαλαλήσει τον σεβασμό της παράταξης στον τραμπισμό, στην τάση της επίδειξης πυγμής κάθε είδους, που κυριαρχεί πια στη δική της πλευρά του ιδεολογικού φάσματος. Δεν είναι εκείνος ένας «μικρός Τραμπ», όπως τον κατηγόρησε η αντιπολίτευση. Το κέντρο διακυβέρνησης που εκπροσωπεί έχει δημοσκοπική ανάγκη και από μετριοπαθείς ψηφοφόρους, που αποστρέφονται τη βία, αλλά κι από δεξιούς, που ζητούν τη διαφύλαξη της παράδοσης. Τι κι αν η λατρεία της κάννης δεν συγκαταλέγεται στα ελληνικά ειωθότα;
