Η εθνική επέτειος του Οχι που εορτάζουμε αύριο είναι μια συλλογική υπόμνηση για την ηρωική στάση της χώρας έναντι της ιταλικής επίθεσης και ταυτόχρονα μια επιβεβαίωση των επιτευγμάτων της εθνικής ομοψυχίας, αποτροπής και αποφασιστικότητας. Ογδόντα πέντε χρόνια από το ηρωικό σάλπισμα έχουμε την πείρα, την ιστορική γνώση και την ωριμότητα να αντλήσουμε διδαχές όχι μόνο για το τότε αλλά και τις για τις σημασιοδοτήσεις του σήμερα.
Για παράδειγμα ας μη λησμονούμε πως η επίθεση των Ιταλών κατά της Ελλάδας εντασσόταν σε μια αλληλουχία αναθεωρητικών γραμμών διανθισμένων με τις πιο επικίνδυνες και εχθροπαθείς ιδεολογίες του Αξονα. Οι δε επιπτώσεις από τέτοιες επιλογές ήταν καταστροφικές για όλο τον κόσμο και βέβαια για τους λαούς των ίδιων των επιτιθέμενων. Η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου αναδεικνύει επίσης την αναγκαιότητα της αποτρεπτικής ετοιμότητας και πόσο ευαίσθητα είναι τα όρια μεταξύ της καθημερινότητας και μιας επείγουσας πολεμικής συνθήκης. Το αξιόμαχο, η ενότητα και η σαφής γραμμή αποτέλεσαν την πρώτη ύλη της νικηφόρας απάντησης του 1940 που ας μην ξεχνούμε πως ήταν μια ενθαρρυντική στιγμή στα μαύρα σύννεφα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σήμερα που η τράπουλα ανακατεύεται και το γεωπολιτικό σκηνικό μοιάζει να ανασχηματίζεται, τα μηνύματα του ’40 είναι ακόμη πιο επίκαιρα. Μια τετελεσμένη συνθήκη μπορεί άνετα και σε πυκνό χρόνο να αναιρεθεί ενώ το Διεθνές Δίκαιο και η επίκλησή του δεν αρκεί αν δεν συνοδεύεται από την ισχύ της ενότητας. Μνήμη.
