Από το φθινόπωρο του 1969 ως το καλοκαίρι του 1971 είχε στηθεί στο υπόγειο «Ροντέο» (Χέυδεν 34, μεταξύ Πλατείας Βικτωρίας και Αχαρνών) γιάφκα παράνομης εγκληματικής οργάνωσης που προετοίμαζε την παγκόσμια επανάσταση με κεντρικά γραφεία στο Παρίσι, το Μπέρκλεϋ, το Βερολίνο τη Ρώμη. Την είχε ιδρύσει ο Διονύσης Σαββόπουλος επιστρέφοντας από το διαλυμένο Παρίσι του Μάη 1968.
Είχε έρθει κοσμοπλάστης: στο Παρίσι με την Άσπα «νιώθαμε ότι αλλάζουμε τον κόσμο… άκουγες ακόμα και μέσα στο σόλο μίας ηλεκτρικής κιθάρας … ότι ‘θα γίνει καλύτερος και θα τον κάνουμε εμείς’, μία απόλυτη βεβαιότητα».
Ότι το Ροντέο ήταν γιαφκα με σαμάνο και αρχηγό το ανακοίνωσε δημοσίως και επισήμως στους άλλους συνωμότες το 1970 με τον «Μπάλο»: «μπαίνει ο μέγας τράγος … ραντίζει με αίμα τις πέτρινες κερκίδες κάνοντας το τοπίο να μεγαλώνει … παίρνω την ευθύνη / Πως είμαι αρχηγός σ’ αυτό το πανηγύρι».
Στις τελετουργίες που επιτελούσε συμμετείχαν με μονάδα μέτρησης την εβδομάδα μερικές εκατοντάδες φοιτητές, συγγραφείς, καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες –ο σπουδαίος Ηλίας Παπαγιαννόπουλος είχε φιλοτεχνήσει το εικόνισμα των τελετουργιών, όπου γίνονταν οι σπονδές: ο Σαββόπουλος μετάπλαθε Ντύλαν, ο Ηλίας είχε μεταπλάσει Δομήνικό Θεοτοκόπουλο, αντικαθιστώντας σε Αποκαθήλωση το νεκρό βασανισμένο σώμα του Ναζωραίου με το σώμα του Τσε Γκεβάρα, όπως το είχαν φωτογραφίσει γυμνό οι εκτελεστές του.
Γι’ αυτόν τραγουδούσε ο σαμάνος το «που πας παλικάρι, ωραίος σαν ήλιος …», καμουφλαρόντας τον σε φουστανελοφόρο Καραϊσκάκη για να περάσει από τους οβελούς της λογοκρισίας. Οι περισσότερες από τις φράσεις που επινόησαν οι ιστότοποι για να ανακοινώσουν το θάνατο του ιδιοφυούς τραγουδοποιού ήταν από τραγούδια εκείνης της περιόδου· έχουν γίνει «μιμίδια» που μεταφέρονται από μυαλό σε μυαλό, από γενιά σε γενιά.
Το 1974 έρχεται η μεταπολίτευση· ο Θεοδωράκης καλύπτει τα πάντα, πολιτικοί «φαλάκρες απέξω και από μέσα» στήνουν τις δικές τους τελετές – μερικά χρόνια αργότερα, το 1983, ο Σαββόπουλος γεμίζει πια όχι υπόγεια αλλά το ΟΑΚΑ τραγουδώντας αυτά που θεωρεί θεμελιώδη: θρησκεία και πατρίδα.
Η σκιά του Άθωνα που πέφτει βαριά στη Θεσσαλονίκη φαίνεται πως άφησε βαθιά αποτυπώματα στην ψυχή και τον νου του Σαββόπουλου. Προσωρινά μόνο τα είχαν επισκιάσει τα οδοφράγματα του Παρισιού και το αμφιθέατρο της κατειλημμένης Σορβόννης.
Δεν είναι σαμάνος πια. Παραμένει σπουδαίος τραγουδοποιός αλλά διαφωνεί απολύτως με τον αρχηγό του Ροντέο. Όμως, το είπε και ο ίδιος: «πολλές φορές με ρωτούνε ‘εσύ που έγραψες εκείνο και εκείνο γιατί τώρα λες το δείνα και το άλλο;’. Τους απαντώ ‘κρατήστε λοιπόν το τραγούδι και αφήστε εμένα, τι σημασία έχει;’».
