Ποιο είναι το πιο εύκολο πράγμα στη δημοσιογραφία; Να ασκεί σκληρή κριτική στον ηττημένο και να αποθεώνει τον νικητή. Πολιτικός, αθλητής, καλλιτέχνης, ψευδοδιασημότητα, καμία έκπτωση. Ολοι έχουν την ίδια τύχη κι ας έχουν τον καλύτερο image maker για να τους συμβουλεύει να κερνάνε μπαγιάτικα γλυκά.
Το ποδόσφαιρο είναι ένας πολύ ζωντανός οργανισμός με συνεχείς μεταβολές. Σήμερα είσαι ήρωας και αύριο αποδιοπομπαίος τράγος. Δοκάρι και μέσα σηκώνεις κούπα, δοκάρι και έξω απολύεσαι. Δυστυχώς η κριτική είναι περιορισμένου βεληνεκούς και συνήθως αντιπαραγωγική γιατί δεν εξετάζει όλα τα δεδομένα. Παρατηρεί μόνο αυτά που θα την οδηγήσουν σε ένα προαποφασισμένο συμπέρασμα, συχνά υπαγορευμένο, για να εξυπηρετήσει συμφέροντα, να στείλει συγκεκριμένα μηνύματα, να περιχαρακώσει την ηρεμία και να δημιουργήσει μια εικόνα που μόνο ως ιδέα υπάρχει.
Πολλοί υποστηρίζουν την άποψη πως το τελικό αποτέλεσμα είναι εντέλει η πυξίδα που δείχνει την κατεύθυνση που θα κινηθεί η κριτική. Εχουν δίκιο, αν ο ορίζοντας περιορίζεται στο σήμερα. Αν κερδίσεις για παράδειγμα έναν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου παίζοντας με δέκα αμυντικούς, προσποιείσαι τον τραυματία για να κερδίζεις χρόνο και πετάς την μπάλα στην εξέδρα, ό,τι κι αν πουν οι άλλοι στη συνέχεια δεν έχει απολύτως καμία σημασία. Η Ιστορία θα γράψει το όνομα του νικητή και μετά από χρόνια κανείς δεν θα θυμάται τον τρόπο που τα κατάφερε. Ισως και να τον αντιγράψουν.
Οταν όμως έχεις μπροστά σου μαραθώνιο αγώνων η κριτική πρέπει να σηκώνει το κεφάλι ψηλά και να βλέπει στο βάθος του ορίζοντα. Να παρατηρεί τα σύννεφα, την κατεύθυνσή τους, να προβλέπει τις καταιγίδες ώστε αυτός στον οποίον απευθύνεται να λάβει τα μέτρα του, να προφυλαχτεί και γιατί όχι, να αλλάξει κατεύθυνση στην πορεία του. Δυστυχώς η κριτική που σηκώνει κεφάλι αγγίζει συχνά τα όρια της δαιμονοποίησης, δεν γίνεται αποδεκτή, αμφισβητούνται οι προθέσεις της και αποδομείται από φθηνά επιχειρήματα.
Η κριτική με ψηλά το κεφάλι για να βλέπει τον μακρινό ορίζοντα είναι πια τόσο σπάνια όπως η χελώνα του Cantor. Αν και υπάρχουν ελάχιστες στον κόσμο, δύσκολα μπορείς να τις εντοπίσεις γιατί τους αρέσει να κρύβονται μέσα στη λάσπη και την άμμο.
