Με συνοπτικές διαδικασίες ο Τραμπ πέταξε εκτός τηλεοπτικού τοπίου τον Στίβεν Κολμπέρ (σταματάει το 2026) και τον Τζίμι Κίμελ. Και οι δύο διατηρούσαν για χρόνια δημοφιλείς εκπομπές στην προνομιακή ζώνη των late night shows. Ασκούσαν σκληρή κριτική, στα όρια της χλεύης, προσωπικά στον Τραμπ. Και αυτό δεν άρεσε στον μεγάλο. Τους απαντούσε με αναρτήσεις στην κοινωνική δικτύωση, τους χαρακτήριζε ατάλαντους και απορούσε γιατί τα δίκτυα τους δίνουν χρόνο. Τώρα ξεμπέρδεψε. Το ABC, δηλαδή η Disney, ανέστειλε την εκπομπή του Κίμελ επειδή ο παρουσιαστής συνέδεσε τον δολοφόνο του Κερκ με το «κίνημα» MAGA. Ποιος έμεινε; Ο Τζίμι Φάλον. Και αυτός εμφανίζεται συχνά στις εκφράσεις δυσαρέσκειας του προέδρου. Η εκπομπή του είναι στο NBC, το κανάλι από το οποίο ο Τραμπ ξεκίνησε την τηλεοπτική του διαδρομή. Ωστόσο σήμερα οι σχέσεις του προέδρου με το δίκτυο δεν είναι και οι καλύτερες. Και για να βελτιωθούν, ίσως ο Φάλον αναγκαστεί να αδειάσει το καμαρίνι του. Αν θέλεις να το περιγράψεις με εύσχημο τρόπο, θα μιλήσεις για λογοκρισία. Ομως αν πρέπει να πεις τα πράγματα με το όνομά τους δεν έχεις άλλη επιλογή: πρόκειται για επίδειξη αυταρχισμού από ένα ολοκληρωτικό καθεστώς. Και μάλιστα την ίδια στιγμή που ο πρόεδρος, φορώντας το φράκο του, απευθύνεται στον βασιλιά της Αγγλίας αναφερόμενος στον Τσόρτσιλ. Είναι τραγικά γελοίο. Ζούμε τη μεταμόρφωση της Αμερικής. Και όχι, δεν τη βλέπουμε σε ζωντανή μετάδοση. Σταδιακά πέφτει μαύρο. Ολο αυτό που συμβαίνει συντελείται με τη συναίνεση ή και την εμφατική αποδοχή μεγάλου κομματιού της αμερικανικής κοινωνίας.
Και ο Τραμπ δεν είναι η αιτία. Είναι η συνέπεια. Η προσωποποίηση του σκοτεινού ρεύματος που διατρέχει την Αμερική και, σταδιακά, έρχεται και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σήμερα στο κατάστημα δώρων του Λευκού Οίκου διατίθενται αξεσουάρ στα οποία επιγράφεται το “Trump 2028”. Ναι, βάσει Συντάγματος δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Ομως ποιος μπορεί να εμποδίσει έναν πρόεδρο που ήδη βγάζει τον στρατό στον δρόμο; Διότι για να υπάρξει αντίσταση, θα πρέπει να ακούγεται και αντίλογος. Τώρα όμως μία τρομπέτα αρχίζει και παίζει το σιωπητήριο.
Επειδή είναι μαύροι
Εχουν γραφτεί δεκάδες άρθρα, εξαιρετικά στην πλειονότητά τους, για τον Γιάννη Αντεντοκούνμπο και το πατριωτικό του συναίσθημα. Επισημαίνουν, δηλαδή, τα αυτονόητα. Ενας άνθρωπος που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα διατηρεί ελληνική εθνική συνείδηση – λες και θα ήταν δυνατό να αισθάνεται κάτι άλλο. Και το επισημαίνουν ως κάτι καινοφανές, ως ένα στοιχείο που, οι συντάκτες τους, οφείλουν να επισημάνουν. Δεν ξέρω πώς το βλέπετε εσείς, αλλά εμένα αυτό μου φαίνεται κομματάκι ρατσιστικό, έστω και αν δεν υπάρχει αντίστοιχη σκοπιμότητα. Οπως και το να ζητάς από τον Θανάση Αντεντοκούνμπο να σου πει πόσο Ελληνας αισθάνεται. Και, δυστυχώς, όλο αυτό εκπορεύεται από το χρώμα. Κανένας δεν ασχολείται με τη συνείδηση αθλητών αλβανικής ή σλαβικής καταγωγής που αγωνίζονται με τα εθνικά χρώματα. Αλλά, βλέπετε, οι Αντεντοκούνμπο είναι μαύροι…
Legalise it
Είμαι στο περίπτερο. Και χαζεύω τα προϊόντα κάνναβης που πωλούνται. Δεν είχα δώσει ποτέ σημασία, αλλά τώρα μου τράβηξε την προσοχή ένα έτοιμο τσιγάρο, ένα joint βρε αδερφέ, μπάφος που λέει και ο λαός μας. Δίπλα διατίθετο προς πώληση, μέσα σε πλαστικό σακουλάκι, χόρτο. Τα συγκεκριμένα προϊόντα κυκλοφορούν νόμιμα καθώς έχει αφαιρεθεί η ουσία που προκαλεί «μαστούρα». Εντάξει. Ομως από τη στιγμή που αυτά τα προϊόντα διατίθενται νομίμως, είναι σαν να λένε στον πιτσιρικά πελάτη ότι πρέπει να δοκιμάσει και το αυθεντικό. Και αυτός θα το βρει πολύ εύκολα, τροφοδοτώντας με μαύρο χρήμα τα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών. Αρα γιατί δεν νομιμοποιείται η ψυχαγωγική χρήση; Η απάντηση δεν είναι απλή: η νομιμοποίηση μπορεί να μετατοπίσει χρήμα από τον υπόκοσμο στην Εφορία και να χρηματοδοτήσει πρόληψη, αλλά θα κόψει δουλειές και «δουλίτσες», ενώ θα σοκάρει κομμάτι της κοινωνίας. Ετσι όμως κοροϊδευόμαστε και προσφέρουμε ποταμό μαύρου χρήματος στον υπόκοσμο. Τι προτιμάμε;
Ο STAR ΤΗΣ ΗΜΈΡΑΣ
Ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Εντι Ράμα ανέθεσε σε μία μηχανή τεχνητής νοημοσύνης, την Ντιέλα, να διαχειρίζεται συμβάσεις έργων με ιδιωτικές εταιρείες. Είναι η πιο τολμηρή ματιά στο μέλλον της διακυβέρνησης και, φυσικά, ξεσήκωσε αντιδράσεις με βουλευτές να ωρύονται στην Ολομέλεια. Και όμως, αυτό σε μερικές δεκαετίες θα είναι κανονικότητα και η πιο αποφασιστική
παρέμβαση κατά της διαφθοράς. Εύγε.
