Μπορούμε να το δραματοποιήσουμε λίγο. Οι Τούρκοι εκδίδουν Navtex και αντι-Navtex και στέλνουν το «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο, με την Ελλάδα να απαντά οργανώνοντας έκτακτη διακλαδική άσκηση ταχείας επέμβασης. Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ τάσσεται υπέρ της συμμετοχής της Τουρκίας στον ευρωπαϊκό αμυντικό μηχανισμό SΑFE, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να βροντοφωνάζει ότι δεν νοείται να μετέχουν στην ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική άμυνας χώρες που απειλούν μέλη της ΕΕ με πόλεμο. Και ο Αλπερέν Σενγκούν προσβάλλει την Ελλάδα ισχυριζόμενος ότι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν ξέρει να πασάρει.
Μπορούμε και να δανειστούμε ένα πολλαπλώς πολύτιμο ρήμα από τη γαλλική γλώσσα: dédramatiser (αποδραματοποιώ). Ο παίκτης της Εθνικής Τουρκίας ανταποκρίθηκε θετικά σε ανάρτηση του Giannis ότι «ο αθλητισμός υπάρχει για να μας ενώνει, όχι για να μας διχάζει», λέγοντας ότι το επίμαχο post του ήταν επικοινωνιακό λάθος και ότι τρέφει μεγάλο σεβασμό για τους Ελληνες. Οι Τούρκοι κρατούν το ωκεανογραφικό τους πλοίο στη μαρίνα της Σμύρνης, με τον Νίκο Δένδια να δηλώνει ότι η άσκηση των Ενόπλων Δυνάμεων γίνεται κάθε χρόνο. Και ο έλληνας Πρωθυπουργός ετοιμάζεται να συναντήσει την ερχόμενη εβδομάδα τον τούρκο πρόεδρο στη Νέα Υόρκη. Ε, μάλλον δεν βρισκόμαστε και στα πρόθυρα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου!
Ολα είναι θέμα ερμηνείας, επικοινωνίας και πολιτικής βούλησης. Ακόμη και το ύπατο ταμπού, αυτό στο οποίο η ελληνική εξωτερική πολιτική δείχνει να ποντάρει για άλλη μια φορά τα ρέστα της, κινδυνεύοντας για άλλη μια φορά να τα χάσει: το περιβόητο casus belli.
Ας θυμίσουμε για τι πράγμα μιλάμε. Πριν από τριάντα χρόνια, στις 8 Ιουνίου 1995, η τουρκική Εθνοσυνέλευση επισήμανε με διακήρυξή της ότι η Ελλάδα ελέγχει το 43,86% του Αιγαίου και η Τουρκία το 7%, πράγμα που σημαίνει ότι το μισό περίπου Αιγαίο έχει το καθεστώς της ανοιχτής θάλασσας. Αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα παντού στα 12 ναυτικά μίλια, προστίθεται στη διακήρυξη, θα αποκτήσει κυριαρχία στο 72% του Αιγαίου, κάτι που θα υποχρεώνει τα τουρκικά πλοία να διέρχονται κυρίως από τον ελληνικό θαλάσσιο χώρο. Η Τουρκία δεν μπορεί να δεχθεί κάτι τέτοιο και είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει ακόμη και στρατιωτικά μέσα για να το αποτρέψει.
Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα γνωρίζει καλά πως, όσο κι αν κραυγάζουν οι «υπερπατριώτες», δεν πρόκειται να προβεί σε μια τέτοια κίνηση, όχι επειδή φοβάται, ούτε επειδή δεν έχει το δικαίωμα, αλλά επειδή, όπως είχε πει το 1978 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, «δεν θεωρεί το Αιγαίο ελληνική λίμνη». Μπορεί, αντιθέτως, να γίνουν τμηματικές ή ζωνικές επεκτάσεις, όπως στο Ιόνιο. Το casus belli είναι λοιπόν περισσότερο θέμα εθνικού εγωισμού, παρά μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στις δύο χώρες.
Αντίθετα με τον αθλητισμό, η πολιτική δεν υπάρχει για να μας ενώνει. Υπάρχει, όμως, για να διαλύει παρεξηγήσεις.
