Το είχε πει από την προηγούμενη εβδομάδα ότι σκοπεύει να πάει ένα από τα εμβληματικά έντυπα των ΗΠΑ στα δικαστήρια. Ξεκίνησε το ποστ του στο Truth Social με την ατάκα «σήμερα, έχω τη μεγάλη τιμή να καταθέσω αγωγή ύψους 15 δισ. δολαρίων για συκοφαντία και δυσφήμηση εναντίον των New York Times». Τους μέμφθηκε πως είναι «όργανο του ριζοσπαστικού αριστερού Δημοκρατικού Κόμματος» και τους πρόσαψε ότι «λένε ψέματα για τον αγαπημένο σας πρόεδρο (ΕΜΕΝΑ!)», την οικογένεια και τις επιχειρήσεις του, «το MAGA και το έθνος συνολικά». Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που στρέφεται νομικά κατά της εφημερίδας της φιλελεύθερης Αμερικής. Το 2020 τη μήνυσε για ένα άρθρο γνώμης, το οποίο υποστήριζε ότι η προεκλογική του καμπάνια το 2016 είχε δεχτεί βοήθεια από τον Πούτιν, και το 2021 την κατηγόρησε πως είχε «ύπουλα συνωμοτήσει» με μια ανιψιά του προκειμένου να αποκτήσουν τα φορολογικά του αρχεία – και στις δύο περιπτώσεις οι δικαστές απέρριψαν τα αιτήματά του. Επίσης, πρόκειται για την τέταρτη αγωγή πολλών εκατομμυρίων που κάνει εναντίον ενός μεγάλου αμερικανικού δημοσιογραφικού οργανισμού από τον Μάρτιο του 2024 – έχουν προηγηθεί μια στo ABC News, μια στο CBS News και μια στη “Wall Street Journal”.
Δυσανεξία
Προφανώς, ο Tραμπ δεν αγωνιά επειδή οι NYT «πρόδωσαν τα δημοσιογραφικά ιδεώδη της ειλικρίνειας, της αντικειμενικότητας και της ακρίβειας που κάποτε εξέφραζαν», όπως διατείνονται οι δικηγόροι του. Ποιος ηγέτης που επαναλαμβάνει μονότονα ψέματα σαν το «δεν υπάρχει πληθωρισμός», ενώ τα νούμερα τον διαψεύδουν, θα ανησυχούσε για τέτοιες αρχές, άλλωστε; Η εμμονή του με όσους του ασκούν κριτική χρησιμοποιώντας στοιχεία εξηγείται όχι μόνο απ’ τον ναρκισσισμό του αλλά κι απ’ τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι υποστηρικτές του. Μια συζήτηση μερικών λεπτών με έναν απ’ αυτούς αρκεί για να ακούσει κανείς ότι η εφημερίδα που έχει πάρει 145 βραβεία Πούλιτζερ – τα περισσότερα από κάθε άλλη στην ιστορία – είναι «σκουπίδι» γιατί δεν αναγνωρίζει τον «πατριωτισμό» του πολιτικού τους ειδώλου, για παράδειγμα. Για τους προσηλυτισμένους στο τραμπικό δόγμα δεν έχουν σημασία οι αριθμοί ή τα γεγονότα. Μετράνε μόνο οι επιθυμίες κι οι φαντασιώσεις. Ο πρόεδρος τους γητεύει με τον διχαστικό του λόγο, δεν τους πείθει με τα επιχειρήματά του. Η δυσανεξία του σε οποιαδήποτε μορφή ελέγχου και αντιπολίτευσης αρέσει στους ψηφοφόρους του. Τους αρέσει γιατί δεν έχουν αναλογιστεί ποτέ τι θα μπορούσαν να πάθουν οι ίδιοι αν κάποια στιγμή δεν συμφωνούν πια μαζί του.
