Είναι 3 του Σεπτέμβρη. Και πρέπει να γράψουμε κάτι για το ΠΑΣΟΚ, σωστά; Πρόβλημα. Είναι μία επέτειος στην οποία στέκονται όλοι, όμως δεν έχουν να πουν και πολλά. Και επειδή υπάρχει μεγάλη ιστορική βάση, οι σχετικές αναφορές θυμίζουν εθνική επέτειο. Είναι, περίπου, σαν την 28η Οκτωβρίου, τότε που βγαίνουν στις οθόνες οι γελαστοί φαντάροι που φεύγουν για το μέτωπο. Σήμερα θα εμφανιστεί ο Ανδρέας. Ασπρόμαυρος, στη φωτογραφία που επιδεικνύει τη διακήρυξη. Χρωματιστός στις μεγάλες συγκεντρώσεις των ’80ς. Μετά χάνεται.
Η εικόνα του καταπονημένου ηγέτη, με έναν Κοσκωτά στην πλάτη, δεν έχει μπει σε κορνίζα. Αυτή η συνθήκη εκφράζει σε μεγάλο βαθμό το σημερινό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ. Αντιμετωπίζεται πλέον ως κάτι που ανήκει στην Ιστορία, όχι στο παρόν, ούτε στο μέλλον. Και όταν ένα κόμμα εξελίσσεται σε cult κομμάτι της ποπ κουλτούρας, είναι δύσκολο να πάρει τον δρόμο προς τα πάνω. Τι είναι, άλλωστε, το ΠΑΣΟΚ για έναν τριαντάρη; Ενα αστείο που δεν είναι και σίγουρος ότι το καταλαβαίνει. Το βρίσκει συχνά μπροστά του, στο δίκτυο. Ως χιουμοριστικό meme, με γκροτέσκο παραπομπές στην εποχή που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. Το ΠΑΣΟΚ έχει πέσει στη μαύρη τρύπα που έφτιαξε το παρελθόν του και δεν μπορεί να αποφύγει τη βαρυτική έλξη.
Και θυμίζει κάτι ποδοσφαιρικές ομάδες που πρέπει να είσαι αρκετά παλιός για να θυμάσαι ότι έπαιζαν Α’ Εθνική και έπαιρναν πρωτάθλημα. Λένε ότι η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στην ηγεσία. Κάποιος άλλος ηγέτης θα τραβούσε με μεγαλύτερη δύναμη το κάρο και θα ανέβαζε περισσότερο κόσμο επάνω. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλό.
Το αγκάθι στα πλευρά του ΠΑΣΟΚ είναι ότι εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται μακριά από τη σφαίρα εξουσίας. Στη συνείδηση των ψηφοφόρων δεν αποτελεί λύση, αλλά εναλλακτική καταφυγή.
Ας παρουσιάσει τις πιο συγκροτημένες θέσεις. Ας εμφανίσει το πιο λαμπρό αστέρι στην ηγεσία. Το προϊόν έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά. Διορθώνεται; Δεν το γνωρίζω και δεν αισιοδοξώ. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα μοιάζει με εκκλησία χωρίς πιστούς: ανάβει το κερί στη μνήμη του Ανδρέα και περιμένει οι παππούδες να ψιθυρίσουν κάτι καλό στα εγγόνια.
Οταν είσαι στην Κρήτη…
Στρατιωτικοί, αστυνομικοί, ιερωμένοι. Συμμετείχαν στο κύκλωμα της λεβεντογέννας Κρήτης, του νησιού που λειτουργεί υπό διαφορετικό καθεστώς από την υπόλοιπη χώρα. Και είναι όλα μαζί: τα κουμπούρια που κουβαλάνε, ο τρόπος που κινούνται με το αυτοκίνητο, η μπάζα με τις επιδοτήσεις του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αναμένονται, σύμφωνα με πληροφορίες, πάνω από 100 συλλήψεις. Ωστόσο θα μου επιτρέψετε να εντοπίσω μία ιδιαιτερότητα που, ενδεχομένως, να χορηγήσει και κάποια ελαφρυντικά σε ορισμένους από τους συλληφθέντες. Οταν δημόσιος λειτουργός ή ιερωμένος συμμετέχει σε εγκληματικό κύκλωμα, είναι πολύ πιθανό να μην έχει άλλη επιλογή. Οχι μόνο επειδή πιέζεται από την κλειστή κοινωνία, αλλά και επειδή οι ηθικές του αναστολές έχουν καμφθεί από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Στην Κρήτη είσαι. Θα πιεις τις κούπες σου, θα σκάσεις ένα μπάφο και θα συζητήσεις για δουλειές με το κουμπούρι στην τσέπη. Δεν είναι δα και για θάνατο.
Η «επιστροφή» του Πατέλη
Το απόγευμα της 9ης Οκτωβρίου, στην Εθνική Πινακοθήκη, θα παρουσιαστεί «Η μεγάλη επιστροφή» του Αλέξη Πατέλη. Πρόκειται για βιβλίο, μην πάει ο νους σας αλλού. Είναι η αφήγηση του πρώην οικονομικού σύμβουλου του Πρωθυπουργού για τα βήματα που οδήγησαν στην επανάκαμψη της χώρας στη σφαίρα της αξιοπιστίας, σε διεθνές επίπεδο. Και επειδή είχα την ευκαιρία να το διαβάσω (θα συντονίσω την παρουσίαση), οφείλω να σας πω ότι πρόκειται για ανάγνωσμα που θα απολαύσετε για δύο λόγους: από τη μία θα αντιληφθείτε πώς λειτουργεί το παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα σε επίπεδο κρατών και τον ρόλο που μπορούν να παίξουν οι άνθρωποι πάνω από τους αριθμούς. Και από την άλλη, o Πατέλης θα σας βάλει στον Λευκό Οίκο, στα άδυτα του Νταβός, στα τραπέζια που κρίνονται πολλά. Μαζί του, στο πάνελ της παρουσίασης, θα είναι ο Γιάννης Στουρνάρας, η Μαριαλένα Αθανασοπούλου, στέλεχος του ESM και η συγγραφέας Ρέα Βιτάλη. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Ο star της ημέρας
Ο τύπος που βλέπει τον ΑΦΜ του να δεσμεύεται επειδή εισέπραξε, παρανόμως, επιδοτήσεις από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Και καθώς πιάνει το κεφάλι του από απελπισία, καταλαβαίνει ότι είναι ο μόνος που την πλήρωσε μέσα σε ένα πάρτι 40 χρόνων με τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Λογικό να τα βάζει με την τύχη του και, κυρίως, με εκείνους που ψήφισε…
