Σας μοιάζει για Ειρήνη αυτό τώρα; Αν αυτό για σας είναι Ειρήνη, εγώ τι να πω; εμένα μου περισσεύει.
Εκεί που σφαζώσαντε τόσοι λαοί μεταξύ τους κι έρρεε ποτάμι το αίμα, εκεί που οι βόμβες, τα ντρονς, οι πύραυλοι όλων των ειδών και ποιοτήτων και τα αεροπλάνα πάσης φύσεως και προελεύσεως (ένας σμήνος ξεκίνησε από το μακριά κι αγαπημένο Μιζούρι), καίγανε πόλεις, γυναίκες, άντρες και παιδιά, ξαφνικά ως διά μαγείας σταμάτησαν όλα μέχρι να πεις κύμινο, και πήγαν όλοι στα σπίτια τους, όσα σπίτια τους μείναν τέλος πάντων και δεν ανοίγει ούτε ρουθούνι. Το δε το Ισραήλ άνοιξε αεροδρόμια, λιμάνια και σταθμούς να υποδεχθεί τους τουρίστες: ανοίξαμε και σας περιμένουμε.
– Τα σκέφτομαι όλα αυτά, για να δεις τι επιφανειακός χαρακτήρας είμαι, και συγχρόνως έχω και το νου μου τον πλοηγό που έχω βάλει στο κινητό γιατί δεν ξέρω τη διεύθυνση και η φωνή της μου σπάει τα νεύρα. «Στο επόμενο φανάρι θα στρίψετε δεξιά στην Λεωφόρος…» και δεν είναι η πρώτη φορά είναι μήνες τώρα που δεν καταδέχεται τη γενική αυτή η μηχανική φωνή που έχουν βάλει να σου δίνει οδηγίες.
Το ξεπερνώ και συνεχίζω τις σκέψεις μου.
Τι έγινε λοιπόν και ως διά μαγείας επαναλαμβάνω, όλα καλά κι όλα ωραία; Αφού χθες ήσουν μ’ άλλονε παρέα.
Δηλαδή συγγνώμη, αυτό τώρα το δίνουμε στον Τραμπ; Αυτός είπε τους ζυγούς λύσατε; Τι λύσατε; Αυτός είναι για δέσιμο. Μπορεί, δεν ξέρω, ίσως γιαυτό κι ο Ρούτερ τον προσφώνησε «Μπαμπά» κατ’ άλλους δε «Μπαμπάκα». Σε λίγο θα τον πει «μπαμπούλη». Εγώ πάντως προτιμώ για υποκοριστικό το «Μπαμπούλας».
– Αααα η πλοηγήτρια έχει αποθρασυνθεί τελείως. Τι τόλμησε να μου πει. «Στο επόμενο “σταπ” δεν λέει “στοπ” λέει “σταπ”. Βλέπεις τα αγγλικά τα λέει με προφορά του Κέιμπριτς, ενώ τις γενικές με Ελληνικά του κώλου.
Τώρα για να επιστρέψουμε στον Μπαμπούλα της υφηλίου που έγινε Σωτήρας, θα μου πεις σε χαλάει που κατάφερε και έκανε ειρήνη; Οχι παιδί μου αυτό καθόλου δεν με χαλάει. Ειρήνη νάναι κι ας είναι κι απ’ το Μίσιγκαν. Τι να με χαλάσει. Αλλωστε μην παίρνουμε και πολύ θάρρος για δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει αυτή η ειρήνη η ενδοφλέβια, εκείνο που ειλικρινά φοβάμαι είναι μην ο καθένας ανόητος ανεμοδούρας αγγελοκρουσμένος θεότρελος μπαγάσας πάρει φόρα και σου λέει έτσι γίνονται τα πράγματα, αέρα μπανά και ορμήσει στην εξουσία σαν τον Ντόναλντ σε υαλοπωλείο.
– Την πλοηγήτρια θα την σκοτώσω (τώρα «πλοηγήτρια» ή μήπως «πλοηγίνα» δεν ξέρω, ρωτήστε τη γουόκ ατζέντα της γειτονιάς σας), τι οδηγία μου έδωσε η μαγνητοφωνημένη; «Στο επόμενο φανάρι πάρτε ανοιχτή στροφή δεξιά στην οδός Εμπενάκη». Ποιος είναι αυτός ο Εμπενάκης και τον κάνανε και «οδός», ρωτάω τη Δήμητρα που με κοιτάει σοβαρή-σοβαρή, και με αποστομώνει.
«Ο Εμπενάκης είναι ο γιος του Ελβενιζέλος».
Οσο για την Ειρήνη στη Μέση Ανατολή, μη με ρωτάτε αν συνεχίζεται, έχω μια ώρα να μπω στα σάιτ. Μπαίνω μια στιγμή και αν κρατάει ακόμα θα σας ειδοποιήσω. Αν όχι, χαιρετώ. Ή καλύτερα, Χαιρέτα μου τον πλάτανο πούχει χοντρά τα φύλλα.
