Βρίσκομαι σε κεντρική αίθουσα της Αθήνας και παρακολουθώ την ομιλία κορυφαίου πολιτειακού παράγοντα. Με έχουν τοποθετήσει στην πρώτη σειρά ως «εκπρόσωπο», μου είπαν, του «πνευματικού κόσμου». Εγώ δεν είμαι ικανός να εκπροσωπήσω ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό, ο οποίος βρίσκεται σε διαρκή εσωτερική σύγκρουση – ποια πλευρά μου να εκπροσωπήσω; Τη σκωπτική ή τη νουνεχή; Την περιπετειώδη ή την αφοσιωμένη; Τον οσονούπω εξηντάρη που βλέπει τα μαλλιά του να ασπρίζουν ή τον ευτράπελο πιτσιρικά που σπαρταράει εντός μου; Ακου «του πνευματικού κόσμου»! Κάγχασα. Αλλά κάθισα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή