O Τζορτζ Οργουελ έγραψε το 1946 ότι «η λέξη φασισμός δεν σημαίνει σήμερα παρά “κάτι ανεπιθύμητο”». Στην εποχή μας, σχολιάζει ο Economist, ίσως να έλεγε κάτι αντίστοιχο για τον καπιταλισμό. Πράγματι, σχολιάζει ο Κάσιντι, «η βασική ετυμηγορία για τον καπιταλισμό ανά τους αιώνες είναι παραδόξως σταθερή: ότι είναι ένα σύστημα άκαρδο, άνισο, ασταθές, εκμεταλλευτικό και καταστροφικό, που παραδόξως την ίδια στιγμή σαρώνει και κατακτά τα πάντα». Η ιστορία του είναι πάνω απ’ όλα μια ιστορία κρίσεων. Πολλές φορές αναγγέλθηκε η επικείμενη καταστροφή του, αλλά πάντα επενέβαινε το κράτος και τον έσωζε. Μπορεί να μεταρρυθμιστεί; Ναι, απαντά ο συγγραφέας. Κι αυτό θυμίζει μια ατάκα μιας ηγετικής φωνής του μεταμοντερνισμού, του Φρέντρικ Τζέιμσον: ότι είναι ευκολότερο να φανταστούμε το τέλος του κόσμου από το να φανταστούμε το τέλος του καπιταλισμού.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
