Ο Κ.Θ. Δημαράς, από τις εμβληματικότερες μορφές των ελληνικών γραμμάτων για τον 20ό αιώνα, σφράγισε μια ολόκληρη σχολή σκέψης τόσο στην ιστορία όσο και στη λογοτεχνία. Ο «δάσκαλος χωρίς έδρα», όπως τον χαρακτηρίζει η Βενετία Αποστολίδου, έφερε στο προσκήνιο με τον χαρακτηριστικό τρόπο γραφής του τη διάδραση μεταξύ των δύο. Η χρήση των τεκμηρίων της γραμματείας ως ιστορικά δημιούργησε μια σχολή γραφής και σκέψης που έδωσε πολύ σημαντικά έργα από τον ίδιο αλλά και από επιγόνους του.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
