«Δεν ξέρω πλέον καν τι είναι ο κινηματογράφος, πόσω μάλλον πού πηγαίνει ο κινηματογράφος. Θα δούμε. Το μόνο που ξέρω είναι να αφηγούμαι ιστορίες για την οθόνη. Τη μεγάλη, κατά προτίμηση. Υπάρχει κάτι παραδοσιακό στο να βλέπεις μια ταινία ως συλλογική εμπειρία στην αίθουσα – ίσως η λέξη “παραδοσιακό” να μην είναι καν η κατάλληλη. Δεν ξέρω. Και η διασκέδαση στο σπίτι καλή είναι, μόνος ή με την οικογένειά σου… Αλλά αυτό της μεγάλης οθόνης είναι κάτι που δεν ξεπερνιέται».


Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ