Περισσότερο και από τον χρόνο του ανασχηματισμού, ουκ ολίγοι στο κυβερνητικό στερέωμα προσπαθούν να ανιχνεύσουν εάν στο Μαξίμου, επί της ουσίας στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη, υπάρχουν αυτό το διάστημα εκλογικά διλήμματα. Η βασική θεωρία που επιτρέπει να ανθίζει η συζήτηση έχει προφανώς ως υπόβαθρο το δημοσκοπικό κλίμα, μπροστά και στην αναζωπύρωση των αντιδράσεων για την τραγωδία των Τεμπών. Εάν ο νέος κύκλος συλλαλητηρίων στο τέλος Φεβρουαρίου εγκλωβίσει την κυβέρνηση σε έναν κύκλο φθοράς, χωρίς ιδιαίτερες προσδοκίες αναστροφής μιας πτωτικής πορείας, μήπως εξετάζει ο Πρωθυπουργός το ενδεχόμενο να τραβήξει το εκλογικό χαρτί και να μηδενίσει το κοντέρ; Πρόκειται βεβαίως για δίλημμα που, υπό διαφορετικές συνθήκες και καταστάσεις, το έχουν αντιμετωπίσει σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις στη μεταπολιτευτική περίοδο. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως ο Κώστας Καραμανλής το 2009, τράβηξαν το χαρτί της κάλπης, σε άλλες άφησαν τον χρόνο να τρέξει. Και στις δύο περιπτώσεις, συνήθως οι κυβερνήσεις δεν βγαίνουν ευνοημένες. Η διαφορά για την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ότι δεν υπάρχει απέναντι μια αντιπολιτευτική ομάδα που να προβάλει για το εκλογικό ακροατήριο ως εναλλακτική λύση. Κι αυτή είναι μια παράμετρος που αναδεικνύουν όσοι εστιάζουν στα νέα εκλογικά σενάρια, εκτιμώντας ότι η κυβέρνηση δύσκολα θα βρει ένα καλύτερο τοπίο μέχρι το καλοκαίρι του 2027 και τη συνταγματική ολοκλήρωση του κυβερνητικού κύκλου.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
