«Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία» είναι μία από τις φράσεις της Μπλανς Ντιμπουά που έχουν καθορίσει την ταυτότητα, τη διαδρομή αλλά και το ίδιο το έργο του Τενεσί Ουίλιαμς (Tennessee Williams, 1911-1983), «Λεωφορείον ο Πόθος» («A streetcar named Desire», 1947). Φράση που βρίσκει μια θέση τόσο φυσική όσο και ανατρεπτική μέσα στο σύμπαν που έχει δημιουργήσει ο Δημήτρης Καραντζάς στη σκηνή του θεάτρου Προσκήνιο. Μακριά από τη μαγεία και βουτηγμένη στον ρεαλισμό, η παράσταση ξεκινά δημιουργώντας ένα ευφυές κλειστοφοβικό περιβάλλον: Γιατί όλη την πλοκή του έργου ο σκηνοθέτης προσπάθησε να τη «στριμώξει» μέσα σε ένα στενό σπίτι, εκείνο της Στέλλας (αδελφή της Μπλανς) και του Στάνλεϊ Κοβάλσκι. Και όλο αυτό το στρίμωγμα αντανακλά στον κόσμο των ηρώων του – που άλλοι τον διαλαλούν και άλλοι τον κρύβουν.
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε
Ή εγγραφείτε
Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ
