Ταξίδι στον χρόνο. Αρχές της δεκαετίας του ’90 στον «Διογένη». Η Καίτη Γκρέυ λίγο πριν κλείσει τα 70 της δεσπόζει στην πίστα έχοντας στο πλευρό της τον μάγο του μπουζουκιού Γιάννη Παλαιολόγου. Ο χρόνος σίγουρα είναι εχθρός για όλους αλλά η φωνή της διατηρεί ακόμα όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που την έντυσαν με τον μανδύα του μύθου. Χυμώδης, γεμάτη, με αδρά πατήματα αλλά και ευαισθησία και με ποικίλματα που ξαφνιάζουν. Ερμηνεύει διαμάντια του λαϊκού τραγουδιού, επιτυχίες με τις οποίες συνδέθηκε άρρηκτα μαζί τους είτε μιλάμε για πρώτες ερμηνείες είτε για επανεκτελέσεις. Ο,τι τραγουδάει, έχει το χάρισμα να το κάνει δικό της. Το μπρίο της είναι απαράμιλλο. Η επικοινωνία με τους θαμώνες τελετουργική. Κινείται ανάμεσα στους χορευτές με τη σιγουριά, το κύρος και την τέχνη της ιέρειας. Αναλόγως απευθύνεται και σε όσους βρίσκονται στη σάλα. Τα επιφωνήματά της, στο ενδιάμεσο των τραγουδιών δεν σ’ αφήνουν στιγμή να χαλαρώσεις. Σε κρατάει συνεχώς στην «πρίζα». Στις πιο ακουστικές στιγμές, πρώτα σε χαϊδεύει και μετά σε μαχαιρώνει. Το ίδιο και οι πενιές του μπουζουξή της. Λουλούδια ατέλειωτα ραίνουν συνεχώς και τους δύο.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή