Κανείς απ’ αυτούς δεν περιμένει η πρώτη να μην κυβερνά κι η δεύτερη να μην αντιπολιτεύεται. Προσδοκούν, όμως, η μεταξύ τους αντιπαράθεση να καταλήγει σε νομοθετικές πρωτοβουλίες που βελτιώνουν την καθημερινότητά τους αντί να γίνεται με γνώμονα το κομματικό συμφέρον της καθεμιάς. Με την προεδρική εκλογή δεν κρίνεται η ζωή των πολιτών – ούτε καν επηρεάζεται, σημειώνουν υπέρμαχοι της ρεαλπολιτίκ. Ωστόσο, έτσι όπως εξελίσσεται η πρώτη τέτοια διαδικασία η οποία δεν απειλεί την πολιτική σταθερότητα, προσφέρεται σαν τεστ αξιολόγησης των δύο κομμάτων. Μπορεί να λειτουργήσει σαν όρος της αλήθειας. Να φανερώσει κατά πόσο είναι πράγματι διατεθειμένα να ακούσουν ένα πάγιο αίτημα των εκλογέων που επιδιώκουν αμφότερα να πείσουν, δηλαδή. Αν για παράδειγμα ο Πρωθυπουργός ικανοποιήσει τελικά την επιθυμία ορισμένων στη γαλάζια ΚΟ για «δικό τους» Πρόεδρο, θα έχει επιλέξει κάποιον που το ΠΑΣΟΚ έχει ευθέως δηλώσει πως θα απορρίψει επειδή σπάει τη μοναδική ίσως συναινετική παράδοση του ελληνικού κομματικού συστήματος. Κι οι πρώτοι που θα θυμούνται αυτή την παραφωνία στο πολιτικό του ρεπερτόριο θα είναι εκείνοι στους οποίους επιχειρεί να απευθυνθεί ως ο μετριοπαθής φιλελεύθερος που κατόρθωσε να πειράξει κάπως το DNA της παλιάς ΝΔ της ορθόδοξης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ