Η απώλεια του Κώστα Σημίτη στις αρχές της χρονιάς έκανε την Ελλάδα σίγουρα φτωχότερη καθ’ όσον αφορά το πολιτικό της προσωπικό. Παρά τις όποιες πολιτικές διαφορές που κάποιος θα μπορούσε να έχει με τις πολιτικές και τις απόψεις του (και εγώ δεν είχα και λίγες) δεν θα μπορούσε ποτέ να διαφωνήσει με τον πολιτισμό, την ηπιότητα του λόγου του και την πολιτική του ευπρέπεια. Εχοντας και την πρόσθετη ιδιαιτερότητα να εκλέγομαι μαζί του στην Α’ Περιφέρεια Πειραιά και Νήσων, όπου λόγω του παράδοξου εκλογικού συστήματος του προσωπικού σταυρού προτίμησης δεν είχαμε ποτέ απευθείας αντιπαράθεση. Ουσιαστικά με το σύστημα αυτό ο υποψήφιος διαγωνίζεται κατά αντιπάλων μέσα από τον δικό του πολιτικό χώρο, κι έτσι οι υποψήφιοι των άλλων κομμάτων δεν βρίσκονται ποτέ στο στόχαστρο της εκλογικής μάχης.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ