Στον Πάνο Δημητρόπουλο δεν χρωστάμε απλώς εξαίρετους στίχους και έναν αγώνα για το νέο καλό ελληνικό τραγούδι. Είναι ένας πολυμήχανος άνθρωπος, για όσους τον ξέρουν, με βαθιά έγνοια της συνέχειας και της μνήμης, ενώ έχει ένα θαυμαστό χαρακτηριστικό: δίνει σχήμα στα όνειρά του, ξέρει να διαμορφώνει το πλαίσιο για να ξαναπιαστεί το νήμα του Συλλογικού. Μια τέτοια του επιτυχία είναι η αναβίωση και συνέχιση της θρυλικής μπουάτ «Απανεμιά» στην Πλάκα και η παρηγορητική του επιμονή να είναι ένα στέκι όπου ιεραρχούνται ο ήχος, η μουσική, η μυσταγωγική επαφή του δημιουργού με τον ακροατή που περνάει την πόρτα του μικρού μα ουσιαστικού αυτού χώρου. Ο Δημητρόπουλος όμως έχει και έναν ευρύ προβληματισμό και στοχασμό πάνω στο ελληνικό τραγούδι, που είναι και η αφορμή για τη σημερινή συνέντευξη, όπως και οι πρόσφατες εργασίες του με τον Ηλία Λιούγκο και τον Γιώργο Νικηφόρου Ζερβάκη.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή