200 χρόνια από τα «βαφτίσια» των δεινοσαύρων

Τα τεράστια απολιθωμένα οστά που αναδύθηκαν από λατομεία σχιστόλιθου στο Οξφορντσιρ της Αγγλίας στα τέλη του 17ου αιώνα προκάλεσαν αμέσως αμηχανία. Σε έναν κόσμο όπου η εξέλιξη και η εξαφάνιση των ειδών ήταν άγνωστες έννοιες, οι ειδικοί της εποχής έψαχναν για μια εξήγηση. Μόνο το 1824 ο Γουίλιαμ Μπάκλαντ, ο πρώτος καθηγητής Γεωλογίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, περιέγραψε και ονόμασε τον πρώτο γνωστό δεινόσαυρο, βασιζόμενος σε μια κάτω γνάθο, σπονδύλους και οστά άκρων που βρέθηκαν σε εκείνα τα τοπικά λατομεία. Το μεγαλύτερο οστό του μηρού είχε μήκος 83,82 εκατοστά και περίμετρο 25 εκατοστά.