Πριν από 20 χρόνια, η Σουηδία είχε, αναλογικά με τον πληθυσμό της, ένα από τα χαμηλότερα επίπεδα θανάτων από όπλα στην Ευρώπη. Τώρα πια βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις, με 2,5 φορές τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Για δεκαετίες, επίσης, η χώρα υπερηφανευόταν για τη γενναιόδωρη μεταναστευτική πολιτική της. Το 2015 υποδέχθηκε τον μεγαλύτερο κατά κεφαλήν αριθμό προσφύγων στην ΕΕ. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο, η(ακρο)δεξιά κατέληξε στα γνωστά συμπεράσματα. Ο επικεφαλής των ακροδεξιών Σουηδών Δημοκρατών, Τζίμι Ακεσον, διακήρυξε πρόσφατα πως η μετανάστευση είναι «100%» υπεύθυνη για την εγκληματικότητα. Κάτι αντίστοιχο είπε και ο συντηρητικός σουηδός πρωθυπουργός, Ουλφ Κρίστερσον, κατηγορώντας την Αριστερά, που βρισκόταν στην εξουσία από το 2014 έως το 2022 (αλλά σκλήρυνε σημαντικά τη στάση της στο Μεταναστευτικό τα τελευταία χρόνια), για «αφέλεια» και «ασχετοσύνη». «Ημασταν πολλοί που βλέπαμε τι συνέβαινε και προειδοποιούσαμε», επεσήμανε στηλιτεύοντας μία «ανεύθυνη μεταναστευτική πολιτική». O Κρίστερσον ανέλαβε πέρυσι την πρωθυπουργία με σημαία του το «νόμος και τάξη», προσπαθεί λοιπόν τώρα, με τον στρατό σε υποστηρικτικό ρόλο καθώς και ένα νέο οπλοστάσιο κατασταλτικών μέτρων, να πείσει ότι έχει (ή θα αποκτήσει σύντομα) τον έλεγχο της κατάστασης. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει ωστόσο η ανάλυση που υπέγραψε τις προάλλες στην «Guardian» ο Μάρτιν Γκέλιν, ανταποκριτής της σουηδικής εφημερίδας «Dagens Nyheter» στις ΗΠΑ, για το πώς έχει διεισδύσει τα τελευταία χρόνια στη σουηδική πολιτική σκηνή η διχαστική, τραμπική ρητορική – αλλά και το σχόλιο της Φαϊζά Ιντλε, μιας Σουηδής που βρέθηκε ερήμην της, ως αδελφή ενός αρχισυμμορίτη, στο επίκεντρο του πολέμου και έγραψε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο «Μια λέξη για το αίμα», που συζητείται έντονα στη χώρα: «Υπάρχουν παράλληλα δύο Σουηδίες», δήλωσε η Ιντλε. Η μία στην οποία μεγάλωσε, στο Τένστα, όπου η σομαλή μητέρα της έκανε ένα σωρό μικροδουλειές ώστε να τα βγάλει πέρα και «η άλλη», όπου οι άνθρωποι δεν είναι αναγκασμένοι να ζουν με το ίδιο στρες και κίνδυνο ή να ανησυχούν από τόσο μικρή ηλικία για το εισόδημά τους. Το πρόβλημα είναι συστημικό, επέμεινε η Ιντλε και η σημερινή κρίση δεν πρόκειται να λυθεί αν αυτές οι «δύο Σουηδίες» δεν αποφασίσουν «να συναντηθούν».   

Τελευταία Νέα