Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Πριν από 25 χρόνια, μια μακρυμαλλούσα, εμφανισιακά καλοβαλμένη αρθρογράφος για θέματα σεξ έκανε το ντεμπούτο της σε μια τολμηρή νέα σειρά που απευθυνόταν στις ηλικίας τριάντα και κάτι γυναίκες που βγαίνουν ραντεβού στη Νέα Υόρκη. «Είναι σαν το αίνιγμα της Σφίγγας. Γιατί υπάρχουν τόσο πολλές σπουδαίες ανύπαντρες γυναίκες και κανένας σπουδαίος ανύπαντρος άντρας;» ήταν το πρώτο ερώτημα που αναλογίστηκε η Κάρι Μπράντσο με τη φωνή και την τσαχπίνικη ειρωνική ερμηνεία της Σάρα Τζέσικα Πάρκερ και το απηύθυνε στις υπόλοιπες ανύπαντρες φίλες της.
«Οταν φτάνεις στα 30 σου, σκέφτεσαι: "Γιατί να συμβιβαστώ;"» ήταν η απάντηση της εταιρικής δικηγόρου Μιράντα Χομπς (Σίνθια Νίξον). «Οι περισσότεροι άνδρες απειλούνται από τις επιτυχημένες γυναίκες» πρόσθεσε η έμπορος τέχνης Σάρλοτ Γιορκ (Κρίστιν Ντέιβις). «Ο σωστός άντρας είναι μια ψευδαίσθηση - ξεκίνα να ζεις τη ζωή σου!» αντέτεινε η γκουρού των δημοσίων σχέσεων Σαμάνθα Τζόουνς (Κιμ Κατράλ). Και κάπως έτσι γεννήθηκε μία από τις καλύτερες τηλεοπτικές σειρές με γυναίκες πρωταγωνίστριες.
Από τότε και μέχρι σήμερα το «Sex and the City - για συντομία «SATC» - εξακολουθεί να θεωρείται, λέει η νεαρή αρθρογράφος του «Guardian», Χόλι Ρίτσαρντσον, «η Βίβλος των ανύπαντρων γυναικών». Ή έστω - θα πει από την πλευρά της η συνομήλικη με τις πρωταγωνίστριες γενιά - η καλύτερη συντροφιά όταν έχεις τις μαύρες σου και δεν έχεις με ποιον να μοιραστείς τον υπαρξιακό σου πόνο.
Η σειρά είναι αξεπέραστη στον τρόπο που σε όλα τα επεισόδια έθιξε το γεγονός ότι οι ανύπαντρες γυναίκες αντιμετωπίζονται ως «κατώτερες» από την κοινωνία. Κορυφαίο είναι το επεισόδιο του έκτου κύκλου «Το δικαίωμα μιας γυναίκας να έχει παπούτσια», όταν η Κάρι υπολογίζει τα 2.300 δολάρια (λεφτά τότε υπήρχαν) που έχει ξοδέψει για την απόφαση μιας φίλης της να παντρευτεί και να κάνει παιδιά και αντιλαμβάνεται ότι η ίδια δεν λαμβάνει δώρα για να γιορτάσει την εργένικη ιδιότητά της και χωρίς παιδιά: «Προσδιορίζουμε τις επιλογές ζωής του άλλου, αντί να τις γιορτάζουμε» λέει. Και η νεαρή αρθρογράφος του «Guardian» παρατηρεί ότι «αυτό δεν θα μπορούσε να είναι πιο αληθινό σε μια εποχή που 604 λίρες είναι το μέσο ποσό που ξοδεύουμε για να παρευρεθούμε σε έναν γάμο, παρόλο που η μέση γυναίκα δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσει σπίτι οπουδήποτε στο Ηνωμένο Βασίλειο».
Γυναικεία ενδυνάμωση
Φυσικά στον κόσμο του «SATC» υπάρχουν ραντεβού με άντρες που καταλήγουν στο σεξ. Και οι τέσσερις φίλες δεν έχουν κανένα ταμπού να μιλήσουν ανοιχτά, να αναλύσουν και να κάνουν κριτική σε ό,τι αφορά το ανδρικό μόριο και την ηδονή του αιδοίου. Εξάλλου θα πρέπει να αναγνωρίσουμε σε αυτό το προϊόν της ποπ κουλτούρας τη συνεισφορά του στη γυναικεία ενδυνάμωση. Γιατί όσον αφορά τις σχέσεις, το «SATC» επέτρεψε στις επιτυχημένες, εργαζόμενες εργένισσες να διεκδικήσουν τη ρομαντική αγάπη χωρίς να χάσουν τον εαυτό τους. Ετσι, η απολύτως ανεξάρτητη Μιράντα συνειδητοποιεί ότι θέλει σύντροφο στη ζωή της τον πατέρα του μωρού τους. Η ιδεαλίστρια και τελειομανής Σάρλοτ βρίσκει το ιδανικό της σε έναν φαλακρό, με απέραντη κατανόηση άντρα. Ακόμα και η κυνική Σαμάνθα όταν νιώθει απατημένη λέει στον εραστή της: «Κι εγώ σ' αγαπώ, Ρίτσαρντ, αλλά αγαπώ περισσότερο εμένα». Και όταν η Κάρι στο Παρίσι τελειώνει τη σχέση της με τον αρρωστημένα εγωπαθή Αλεξάντρ Πετρόβσκι στο φινάλε της σειράς το θέτει ως εξής: «Είμαι κάποια που ψάχνει για αγάπη. Πραγματική αγάπη. Γελοία, άβολη, καταναγκαστική, αγάπη που δεν μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς τον άλλον».
Διορθωτικές κινήσεις
Βέβαια, η επέτειος του σίριαλ μοιάζει λίγο σαν το μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Δουμά «Μετά είκοσι έτη», όταν ο Ντ' Αρτανιάν ξαναβρίσκει τους τρεις σωματοφύλακες φίλους του αποκαρδιωμένους και ξεπερασμένους από τις πολιτικές εξελίξεις. Μπορούμε λοιπόν - τηρουμένων των αναλογιών - να σκεφτούμε το ανάλογο για τις ηρωίδες της Νέας Υόρκης; Αν σκεφτούμε ότι έχει αλλάξει η ματιά θέασης και έχει γίνει συμπεριληπτική σε ό,τι αφορά το γένος των ανθρώπων, η απάντηση είναι καταφατική. Οι λευκές προνομιούχες ετεροσεξουαλικά προσδιοριζόμενες γυναίκες που ξόδευαν τους μισθούς τους σε μαργαρίτες και ακριβά παπούτσια με τακούνια δεν είναι πλέον οι μόνες υπάρξεις του πλανήτη. Οι σύγχρονοι θεατές εντοπίζουν τα ψεγάδια του «SATC» και παρακολουθούν τις διορθωτικές κινήσεις στη συνέχεια της σειράς «And Just Like That». Ωστόσο πολλά από τα συναισθήματα που μοιράστηκαν οι τέσσερις φίλες με τους θεατές τους μοιάζουν διαχρονικά και θα παραμείνουν κλασικά. Οπως η φιλία. Μία για όλες και όλοι για όλα...
