Κάποια πράγματα είναι σαν τα αποτελέσματα των εκλογών. Δεν εξηγούνται. Απλά βιώνονται. Και, ίσως, κάποτε στο μέλλον, κοιτώντας τα από την απόσταση του χρόνου, μπορείς να καταλάβεις τα πώς και τα γιατί. Κάπως έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του 1980 και στη λαμπρότερη έξαρση της νιότης μας, «ανακαλύψαμε» όχι μόνο ένα είδωλο αλλά και ένα σύμβολο. Μόνο είδωλο ήταν, για παράδειγμα, η Γκλόρια Γκέινορ που με τις πρώτες νότες του «Ι’ ll survive» της ορμούσαμε σαν αφιονισμένα στις πίστες των κλαμπ για να προλάβουμε να οριοθετήσουμε τον ζωτικό, για τις χορευτικές φιγούρες μας, χώρο. Ή η Ντόνα Σάμερ που για πάρτη της σταμπάραμε στις μπλούζες μας «There’s no summer like Donna Summer».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή