Βεβαιότητες και εκκρεμότητες

Η προεκλογική περίοδος άρχισε υπό τη βαριά σκιά των Τεμπών, που θα μπορούσαν να έχουν καθοριστική επιρροή στο αποτέλεσμα αλλά σχεδόν ανεπαίσθητα ξεχάστηκαν. Το ξεπέρασμα του ψυχικού κλίματος που είχε προς στιγμήν δημιουργήσει αυτή η αποκαλυπτική εθνικών δυσλειτουργιών τραγωδία, συνοδεύτηκε κι από μια δεύτερη κρίσιμη υπέρ της κυβερνητικής παράταξης εξέλιξη: ότι κατάφερε, εκμεταλλευόμενη και την εντελώς λανθασμένη τακτική των αντιπάλων της, να μετατρέψει την εκλογή σε αγώνα όλων (των άλλων) εναντίον του μόνου που «κοίταζε μπροστά» (της κυβέρνησης), και μάλιστα με επίδικο όχι απλώς την κυβερνησιμότητα αλλά την αυτοδυναμία (η οποία, κάποια στιγμή, λόγω των Τεμπών, φάνταζε απίθανη). Τη βολική (για την κυβέρνηση αλλά όχι για την ποιότητα και το ενδιαφέρον του εκλογικού αγώνα) και πάντως τεχνητή «απλοποίηση» των διλημμάτων, ενίσχυσαν δυο επιλογές που θα μπορούσαν, υπό σύστημα απλής αναλογικής, να λειτουργήσουν προς την αντίθετη κατεύθυνση: γενικότητες («μάχη δυο κόσμων», παροχές χωρίς εξηγήσεις) αντί προγραμματικής αντιπαράθεσης, τακτικισμοί («κυβέρνηση ηττημένων», «ειδικού σκοπού» κ.λπ.) αντί διερεύνησης πιθανών κοινών τόπων ή πραγματικών κόκκινων γραμμών. Σε αυτόν τον καμβά κινήθηκε η εκστρατεία, με όχι απλώς ανοχή αλλά συνενοχή και των άλλων κομμάτων.