«Η Ελλάδα έχει ορισμένα πλεονεκτήματα, π.χ. στην ταχεία προώθηση των γενετικών εξετάσεων, καθώς και σε θύλακες πολύ υψηλού επιπέδου βιοπληροφορικής. Είναι επίσης ένα σύστημα με ίση πρόσβαση για τους περισσότερους. Υπάρχουν σαφείς προκλήσεις ανθεκτικότητας στην εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας, π.χ. με χαμηλό αριθμό αποφοίτων γιατρών, νοσηλευτών και φαρμακοποιών. Ενώ η Ελλάδα βρίσκεται κάπου στη μέση της ΕΕ όσον αφορά το υπερβολικό βάρος, αυξάνει γοργά ο αριθμός των ηλικιωμένων. Το κάπνισμα είναι υψηλό και η χρηματοδότηση για την πρόληψη πολύ χαμηλή, γεγονός που δείχνει τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας.  Οπως σε όλες τις δυτικές χώρες, η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει τον προσανατολισμό της από τη σημερινή περίθαλψη των ασθενών σε μια πιο εμπεριστατωμένη υγειονομική περίθαλψη, η οποία εστιάζει στον έλεγχο, την πρόληψη, την έγκαιρη ανίχνευση και την έγκαιρη παρέμβαση – η σημερινή πορεία δεν είναι βιώσιμη – και δεν είναι οικονομικά προσιτή. Σε αυτό η Ελλάδα μοιάζει με το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης».