Κι όσο υπάρχεις θα υπάρχω

Κοιτάξτε τώρα τι γίνεται παιδιά. Εχουμε εκλογές, που πα’ να πει καίγεται η γούνα μας. Πού ακούστηκε να ασχολείται το σύμπαν με το πώς θα αξιοποιήσει ο Κ. Καραμανλής το εφάπαξ του; Εάν βεβαίως πρόκειται όντως για εφάπαξ, που κι αυτό όμως αμφισβητείται. Αλλοι τον βλέπουν  σαν πιθανό συνεργό της «Κυβέρνησης των ηττημένων», άλλοι σαν μυστικό καραγκιοζοπαίχτη για τις χάρτινες φιγούρες της ΝΔ, κι άλλοι τον προαλείφουν σαν μερέντα για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας! Εχουμε ενδείξεις ότι ο πολιτικός κόσμος βαρέθηκε τη Σακελλαροπούλου; Δεν αμφιβάλλω ότι το καλύτερο παιχνίδι παίζεται με όρους ριάλιτι, η αναβάθμιση όμως ενός καθ’ έξιν ανενεργού σε παράγοντα εξελίξεων, ξεπερνάει σε διαστροφή ακόμη και το «σχέδιο Μαρτίκα». Κουράζομαι και σας κουράζω. Γιατί έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι η τελευταία δεκαπενταετία, πυκνότατη σε γεγονότα καθώς ήταν, δημιούργησε αναγκαστικά τους πιο καλά πληροφορημένους πολίτες. Το λέει κι ο ποιητής: «Ετσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες» πως όλα παίζονται. Ακούω με τι κριτήρια συγκροτούνται τα ψηφοδέλτια και θέλω να μαδήσω τις κοτσίδες μου: «χρειαζόμαστε κατεπειγόντως γυναίκες υποψήφιες»… Μεγαλύτερη ξεφτίλα για το φύλο μας δεν έχει ξαναγίνει από την εποχή που οι Φλινστόουνς τις έσουρναν απ’ το μαλλί μέσα στη σπηλιά. Ανάλογη ζήτηση έχουν και οι «απόστρατοι» ούτως ώστε να έχουμε τους γλουτούς μας καλυμμένους μη τυχόν και μας πουν εχθρούς της πατρίδος ενώ καλό θα ήταν να μη λείπουν οι μοιρολογίστρες από το δρώμενο της Αγίου Κωνσταντίνου και τα «σπουδαστά» των σχολών καλλιτεχνίας, αναποφάσιστα ως προς το φύλο, αποφασισμένα ωστόσο να κάνουν τη γλώσσα μας γλώσσα βοδινή λεμονάτη. Μόνον έτσι την τρώω. Να έχει προηγουμένως τσιτσιριστεί και καθαριστεί από άμουσους. Αν ήταν έτσι, ψήφιζα και τον Κοκλώνη αλλά δεν αντέχω την παγιέτα. Με φαγουρίζει. Παθαίνω αναφυλαξία.