Η εύθραυστη παιδεία

Δεν είναι και πολύ δύσκολο, σε μια εκδήλωση όπως η χθεσινή απολογιστική γιορτή του υπουργείου Παιδείας στο Μέγαρο Μουσικής, να παρεισφρήσουν και μερικοί ταραξίες. Ετσι και έκαναν. Μπήκαν, κάθισαν και περίμεναν υπομονετικά να βγει ο Πρωθυπουργός, ο οποίος είχε προσκληθεί και αναμενόταν να μιλήσει, για να τον αποδοκιμάσουν. Κάποια στιγμή, άρχισαν να γελάνε και να κάνουν θόρυβο. Αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι παιδί δοκιμαστικού σωλήνα και χρησιμοποίησε το όπλο που δίνει στους πολίτες η δημοκρατία. Τον λόγο. Εξήρε τον ρόλο του γέλιου στις δημοκρατίες και βρήκε ευκαιρία να τονίσει την αξία της γνώσης – που με ανάλογης οχλοκρατικής έμπνευσης πρακτικές μέσα στο πανεπιστήμιο παρεμποδίζεται από ομάδες που έχουν ένα άλλο μοντέλο στον νου τους -, ένα μοντέλο που δοξάζει την αμάθεια και την ισοπέδωση, έχει κρατήσει την παιδεία όμηρο συντεχνιακών διεκδικήσεων και, στην ουσία, περιορίζει και καταργεί την κοινωνική κινητικότητα.