Οσο περνούν οι μέρες, όσο σβήνουν οι ελπίδες και όσο μεγαλώνει ο απολογισμός της φοβερής τραγωδίας στην Τουρκία, άλλο τόσο φουντώνει η οργή για τον Ερντογάν. Και όχι μόνο για όσα έκανε ή δεν έκανε από την ώρα του σεισμού, αλλά κυρίως και για το πώς χτίστηκαν αυτά τα κτίρια που χρονολογούνταν επί των ημερών του και κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα – ανοίγοντας έτσι μια συζήτηση για τις εργολαβίες, για τα λεφτά, για τη διαφθορά και την καταστροφή που τώρα πια δεν είναι λόγια αλλά τραγική πραγματικότητα πέρα από κάθε φαντασία, με εργολάβους που αφαιρούσαν δομικά στοιχεία και το κράτος τούς έκανε πλάτες μέχρι και χαρίζοντας πρόστιμα… Και μέσα σε όλα αυτά, αυταρχικές ενέργειες στις οποίες ο Ερντογάν είναι συνηθισμένος, όπως οι απαγορεύσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αυτή τη φορά εφαρμόστηκαν πραγματικά εγκληματικά, με μόνο στόχο να περιορίσουν την κριτική στο πρόσωπό του, αλλά με κόστος σε ανθρώπινες ζωές, καθώς στέρησαν ένα πολύτιμο εργαλείο που θα μπορούσε να συμβάλει σε κάποιες έστω διασώσεις τις κρίσιμες ώρες μετά τον σεισμό. Το πολιτικό διά ταύτα όλων αυτών, που διαμορφώνεται ώρα με την ώρα, φαίνεται να καταλήγει σε ένα είδος αδιανόητου εφιάλτη για τον άνθρωπο που κυβερνά αυταρχικά την Τουρκία τα τελευταία είκοσι χρόνια – οπότε δεν έχει και κανένα περιθώριο να ρίξει αλλού ευθύνες ή να ψελλίσει κανενός είδους δικαιολογίες.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ