«Σπίθες εξέγερσης» στις φιλελεύθερες Δημοκρατίες;

Ανήμερα στις 17 Νοέμβρη διάβασα στα «ΝΕΑ» άρθρο σοβαρού στελέχους του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, μη προερχόμενου από το ΠΑΣΟΚ, με τίτλο «Είναι κάτι σαν μια σπίθα». Ο συγγραφέας του υποστηρίζει πως το Πολυτεχνείο «στέλνει τα σινιάλα του» στους αγώνες για ελευθερία και δικαιώματα. Σε αυτούς τους αγώνες όμως «τσουβαλιάζει» τη Βουδαπέστη του 1956, την Πράγα του 1968, την Τιανανμέν του 1989, τις γυναίκες σήμερα στο Ιράν με τον Μάη του 1968, τις συγκεντρώσεις για το Βιετνάμ, τις καθ’ ημάς καταλήψεις σχολείων το 1979, τις διαδηλώσεις το 2008 για τη δολοφονία του αδικοχαμένου Γρηγορόπουλου και κατά της Χρυσής Αυγής το 2020; Γιατί όχι τότε και οι «αγανακτισμένοι»; Μπαίνουν όμως στον ίδιο παρονομαστή οι εξεγέρσεις σε ανελεύθερα καθεστώτα με τις διαμαρτυρίες στις φιλελεύθερες δημοκρατίες; Το Πολυτεχνείο ήταν μια εξέγερση της νεολαίας για να αποκτήσει η χώρα μια κανονική φιλελεύθερη Δημοκρατία, στην οποία δεν θα χρειάζεται καμία αιματοχυσία και καμία «σπίθα εξέγερσης» για να αλλάξεις τους κυβερνώντες. Αρκεί να παρέλθει μια τετραετία, ή και νωρίτερα, για να γίνουν εκλογές.