Στην πρόσφατη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός ανήγγειλε δύο μάλλον αντιφατικές αποφάσεις, μία θετική και μία προβληματική. Η θετική αφορά την εξαγγελία για «το άνοιγμα της Ελλάδας προς τη Λιβύη» για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών (υφαλοκρηπίδας, Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης – ΑΟΖ και αναποφεύκτως οριοθέτησης χωρικών υδάτων). Οπως ορθώς είπε ο Πρωθυπουργός, «Ελλάδα και Λιβύη έχουν ακτές οι οποίες βρίσκονται απέναντι η μία από τις άλλες. Είναι φυσικός συνομιλητής μας η Λιβύη». Οντως, και το γεγονός ότι η διαδικασία οριοθέτησης που ξεκίνησε από τη δεκαετία του 1990 δεν μπόρεσε να καταλήξει σε αποτέλεσμα οφείλεται και σε κάποιες μαξιμαλιστικές μας θέσεις. Αλλά πάντως αυτή είναι η ενδεδειγμένη προσέγγιση μετά την παράνομη οριοθέτηση Τουρκίας – Λιβύης και όχι η ανακήρυξη αυτή τη δεδομένη στιγμή της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ν.μ. Αρκεί βεβαίως να συμπράξει η κυβέρνηση της Τρίπολης/Λιβύης στο άνοιγμα της διαδικασίας που μπορεί να καταλήξει στη διεθνή Δικαιοσύνη (ΔΔΧ).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή