Στην πολιτική υπάρχουν κάποιοι παλιοί κανόνες που διατηρούν ακέραια τη χρησιμότητά τους.

Να θυμίσω μερικούς.

Πρώτον, δεν αναλαμβάνεις κάτι που δεν ξέρεις τι θα το κάνεις αν στραβώσει.

Δεύτερον, δεν ψάχνεις για σκελετούς στην ντουλάπα του άλλου αν δεν είσαι βέβαιος τι έχει μέσα η δική σου.

Τρίτον, δεν ανοίγεις μια υπόθεση αν δεν ξέρεις τι είναι και πώς θα την κλείσεις.

Σοφές συμβουλές.

Υποψιάζομαι ότι η πρώτη αφορά τον Μητσοτάκη. Η δεύτερη τον Τσίπρα. Και η τρίτη τον Ανδρουλάκη.

Αλλά κανείς δεν άκουσε τη σοφία των παλαιών, με αποτέλεσμα και οι τρεις να μπλέξουν.

Ο Μητσοτάκης αγωνίζεται να βγάλει από πάνω του την παρακολούθηση Ανδρουλάκη – είναι η μόνη έως τώρα στην οποία εμπλέκεται η κυβέρνησή του.

Οταν όμως φορτώνεσαι την ΕΥΠ πρέπει και να την ελέγχεις και να ξέρεις πώς θα την ξεφορτωθείς αν γίνει καμία στραβή.

Ο Τσίπρας ξεκίνησε να ρίξει την κυβέρνηση και τώρα κουβαλάει στην πλάτη τον Πιτσιόρλα, τον Σαγιά, το Pegasus και δηλώνει «δεν έχω να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν» (18/9).

Την ίδια στιγμή όμως από τον Μητσοτάκη δεν ζητάει μόνο εξηγήσεις αλλά και να… παραιτηθεί!

Ο δε Ανδρουλάκης δικαίως εξοργίστηκε για την παρακολούθησή του αλλά την έχει μετατρέψει πια σε μονοκαλλιέργεια.

Θυμίζει λίγο το ζαχαροκάλαμο στην Κούβα. Μπορεί να μην είχαν να φάνε αλλά υπήρχε άφθονη ζάχαρη για τον καφέ – που ούτε καφέ είχαν!

Η αλήθεια είναι πως και οι τρεις πέφτουν θύματα της ρητορικής τους.

Ο Μητσοτάκης της υπερβολής ότι «δεν έγινε και τίποτα». Σόρι, έγινε!

Ο Τσίπρας της φανφάρας ότι «κινδυνεύει η δημοκρατία». Σόρι, δεν κινδυνεύει!

Ο Ανδρουλάκης της προσδοκίας ότι το Predator θα δώσει πόντους στο ΠΑΣΟΚ. Σόρι, δεν θα δώσει!

Αν δεν προκύψει κάτι νέο ή κάτι συνταρακτικό, θα επιστρέψουμε σιγά σιγά στα γνωστά.

Τη στιγμή άλλωστε που (με τη δίκη Παπαγγελόπουλου και τη δίκη Παππά) οδηγείται στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου η πρώτη και μοναδική έως τώρα προσπάθεια συγκρότησης παρακράτους και ελέγχου «των αρμών της εξουσίας» από το 1974.

Αν και με την ευκαιρία αναρωτιέμαι.

Οταν η προηγούμενη κυβέρνηση έστηνε διώξεις, κυνηγούσε πολιτικούς αντιπάλους και δημοσιογράφους, προσπαθούσε να κλείσει τηλεοράσεις κι εφημερίδες, λειτουργούσε παραδικαστικό κύκλωμα, οι τόσο ευαίσθητοι σήμερα συνταγματολόγοι, ακαδημαϊκοί και κουβενταδόροι περί ελευθεροτυπίας και δικαιωμάτων πού βρίσκονταν;

Ελειπαν σε ταξίδι για δουλειές;

Μπορεί. Μόνο που για να μιλάς σήμερα, έπρεπε να είχες μιλήσει και τότε. Τόσο απλό.