Τα χαμόγελα που έφερε η χαλαρή συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη τον περασμένο Μάρτιο έσβησαν σύντομα. Βρισκόμασταν απλώς σε ένα διάλειμμα. Η παρουσία του έλληνα Πρωθυπουργού στις ΗΠΑ προκάλεσε νέα έκρηξη από την πλευρά της Αγκυρας, που φαίνεται πια πως επιχειρεί να χρησιμοποιήσει τις προκλήσεις προς όφελός της. Περιμένει από την Αθήνα να κάνει το λάθος βήμα, να απαντήσει αναλόγως σε όσα λέγονται τις τελευταίες μέρες από τούρκους αξιωματούχους, αλλά και τον ίδιο τον Ερντογάν.

Η φάση στην οποία μπαίνουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις δεν είναι άγνωστη για την ελληνική πλευρά και είναι κομμάτι ενός διαχρονικού blame game. Είναι όμως ανάγκη η Ελλάδα να συνεχίσει να απαντά ψύχραιμα στις τουρκικές προκλήσεις. Η ιστορία μεταξύ των δύο κρατών έχει δείξει πως μόνο έτσι διατηρούνται οι ισορροπίες ανάμεσά τους. Αυτή τη φορά, άλλωστε, η ελληνική πλευρά έχει ένα πλεονέκτημα που δεν ήταν ανέκαθεν δεδομένο: Οι εταίροι της χώρας στη Δύση δείχνουν να αναγνωρίζουν πως ο Ερντογάν υπερβαίνει τα όρια και κάποιοι εξ αυτών το λένε δημόσια.

Θα ήταν επομένως χρήσιμο η Αθήνα να συνεχίσει να αποφεύγει τις παγίδες που είναι κρυμμένες μπροστά της και κυρίως να αποφεύγει τις κορόνες άνευ αντικειμένου. Η ψυχραιμία μπορεί να μη φέρνει άμεσα επικοινωνιακά οφέλη, λειτουργεί όμως σε βάθος χρόνου. Ούτως ή άλλως, ο μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν και ο τρόπος που αντιμετωπίζει τη θέση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο δουλεύει πια για μας, ενισχύοντας τις πάγιες ελληνικές θέσεις.