Η υπερπατριωτική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ (το μεταμοντέρνο «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ) έχει, εδώ και αρκετό καιρό, τους εκπροσώπους της. Οι τομεάρχες Εθνικής Αμυνας Θοδωρής Δρίτσας και Γιώργος Τσίπρας και ο τομεάρχης Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος κινούνται με ευκολία σε αυτό το πεδίο. Η ερώτησή τους μήπως αδυνάτισε η άμυνα της χώρας, μάλιστα, ενώνει την κυνική πατριδοκαπηλία με τους πουτινίσκους της κοινής γνώμης – και ουσιαστικά επανασυγκολλά το αντιμνημόνιο με τον καθαρόαιμο ακροδεξιό αντιδυτικισμό τύπου Καμμένου (ιδεολογία που την εκπροσωπεί σήμερα ο Βελόπουλος).

Στην ερώτησή τους, η ουσιαστική απάντηση έχει δοθεί πολλές φορές από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, επαναλήφθηκε πριν από μερικές μέρες στην Αμερική: «Στεκόμαστε στο πλευρό της Ουκρανίας. Στείλαμε ανθρωπιστική βοήθεια. Στηρίξαμε τους Ουκρανούς με όπλα για να τους βοηθήσουμε να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Καλωσορίσαμε πρόσφυγες που εγκατέλειψαν την πατρίδα τους, αναζητώντας ασφάλεια για τους ίδιους και τις οικογένειές τους». Η τοποθέτησή μας στη δημοκρατική Δύση, η απέχθεια για τις αναθεωρητικές πολιτικές ισχύος από αυταρχικές ηγεσίες και η αλληλεγγύη σε μια χώρα που απειλείται η ακεραιότητα και η ανεξαρτησία της είναι καταστατικές αρχές για μια δημοκρατία. Είναι απόρροια των αξιών μας. Είναι αξίες που τις σχετικοποιούν, ουσιαστικά περιφρονώντας τες, οι προαναφερθέντες συριζαίοι.