Από την 21η Φεβρουαρίου, το γεωπολιτικό σκηνικό εν συνόλω έχει τεθεί σε νέα ρευστότητα μετά την επικίνδυνη απόφαση της Ρωσίας που στην πραγματικότητα διαμελίζει ντε φάκτο την Ουκρανία και οδηγεί σε επισφάλεια και αποσταθεροποίηση όλη την περιοχή, στην καρδιά της Ευρώπης. Ολες οι χώρες βαδίζουν σε τεντωμένο σχοινί και μάλιστα υπό δύο έννοιες:

Ως χώρες που οφείλουν να σεβαστούν τις δεσμεύσεις και συμμαχίες τους. Αλλά και τα ειδικά τους συμφέροντα. Το αυτό ισχύει και για την Ελλάδα προφανώς. Και σωστά εξελίσσονται οι χειρισμοί μας τώρα, αφού και μέλη του ΝΑΤΟ είμαστε αλλά και μέλη του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης. Συν ότι η ρωσική πρωτοβουλία υπονομεύει πλήρως το Διεθνές Δίκαιο και από αυτή την κίνηση απορρέει για εμάς ένας επιπλέον κίνδυνος.

Η όλη στρατηγική της Ρωσίας είναι βασικά αναθεωρητική. Μια προσεκτική ανάγνωση του διαγγέλματος – αφηγήματος Πούτιν εντοπίζει όλες τις όψεις ενός εξελισσόμενου και μακροχρόνιου σχεδίου και όχι μιας αστραπιαίας ή απλώς τακτικής απόφασης. Και αυτού του είδους οι αναθεωρητισμοί ανοίγουν την όρεξη και σε άλλους δυνητικά. Μιλούμε για την γνώριμή μας Τουρκία που έχει στο στόχαστρο την αμφισβήτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων αλλά και τη μεταβολή των συνόρων σε σχέση με τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Αρα η Ελλάδα οφείλει να είναι διπλά προσεχτική. Χωρίς να πάψει βέβαια και τους διαύλους της να έχει και να πρωταγωνιστεί σε όλες τις ενέργειες ειρήνευσης και σταθερότητας αναπτυχθούν.