Σε μία παλαιότερη έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών, που διεξήχθη με την επιστημονική μου ευθύνη κατά την περίοδο 1986-1988, εξετάσθηκε η αποκλίνουσα/παραβατική συμπεριφορά ενός δείγματος 319 «ακραίων οπαδών», σε συνδυασμό και με τα ειδικότερα χαρακτηριστικά τους.  Οι νεαροί που δέχθηκαν να μας δώσουν συνέντευξη εντοπίσθηκαν σε «θύρες» από όλο το φάσμα των ομάδων και οι μισοί περίπου (54,6%) δήλωσαν ότι ανήκαν σε αυτές για περίοδο μεγαλύτερη των δύο ετών. Επρόκειτο, λοιπόν, κυρίως για οργανωμένους οπαδούς, με ιδιαίτερο πάθος για την ομάδα τους. Μάλιστα, σε μεγάλο ποσοστό (89,3%) μας ανέφεραν ότι πήγαιναν να παρακολουθήσουν επί τόπου τους αγώνες της ομάδας τους, ακόμη και όταν αυτοί μεταδίδονταν από την τηλεόραση. Ως προς την αποκλίνουσα συμπεριφορά τους, οι μισοί περίπου (49,5%) παραδέχθηκαν ότι «είχαν παίξει ξύλο ή είχαν πετάξει αντικείμενα στο γήπεδο» «συχνά» ή «πολύ συχνά», ενώ σε υψηλότερο ποσοστό  δήλωσαν ότι γνώριζαν άτομα που είχαν συμμετάσχει σε τέτοιες πράξεις (94,0%) ή είχαν καταδικασθεί γι’ αυτές (85,0%). Εντυπωσιακό είναι ακόμη ότι οι νεαροί αυτοί είχαν οι ίδιοι δοκιμάσει ουσίες εξάρτησης (44,8%) ή είχαν φίλους και γνωστούς με τέτοια εμπειρία (83,4%).

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ