Η πανδημία επέτρεψε τη «χαλάρωση» των δημοσιονομικών κανόνων, δίνοντας τη δυνατότητα στα κράτη να ξοδέψουν χωρίς… φειδώ για να στηρίξουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Ωστόσο τώρα καθώς η υγειονομική κρίση οδεύει προς τη λήξη της, αρχίζουν όλοι να συνειδητοποιούν το μέγεθος του χρέους που συσσωρεύθηκε ενώ τα «καμπανάκια» για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό ηχούν δυνατά…
Αραγε υπάρχει Plan Β σε περίπτωση που «στραβώσουν» τα πράγματα; Εχουμε προετοιμασθεί για το ενδεχόμενο που οι προκλήσεις του πληθωρισμού και της ενεργειακής κρίσης εξελιχθούν σε συστημικό κίνδυνο;
Γιώργος Μανέττας
Σχόλια
