Πρώτα αρμοδιότητες και μετά ευθύνες

Αν την επομένη φορά που θα αντιμετωπίσουμε ακραίο καιρικό φαινόμενο (και δεν θα αργήσει) θέλουμε να τα καταφέρουμε καλύτερα, οφείλουμε να κάνουμε από τώρα ορισμένες αλλαγές. Να ξεκινήσουμε, κατ' αρχάς, από τον τίτλο της τελευταίας μας περιπέτειας: «Ελπίς». Ακούγονται διάφορα παράπονα για την ΕΜΥ, όπως λ.χ. για ένα κλίμα δημοσιοϋπαλληλικής ευθυνοφοβίας που κάνει τα στελέχη της να διστάζουν να θέσουν το ζήτημα ευθέως στις συσκέψεις. Διόλου απίθανο να ισχύει, αφού η ΕΜΥ ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού είναι φυσικό να διέπεται από τη γνωστή νοοτροπία του Δημοσίου. Αν συμβαίνει αυτό, προφανώς δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Εκείνο όμως που μπορεί και πρέπει να αλλάξει αμέσως είναι η ηλίθια διαδικασία ονοματοδοσίας των ακραίων καιρικών φαινομένων. Ας σταματήσει τουλάχιστον η ΕΜΥ τις ασκήσεις αποτυχημένου χιούμορ! Είναι κι αυτό μια αρχή...

Το δεύτερο είναι να δοθούν πραγματικές αρμοδιότητες στο υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, όχι μόνον συντονιστικές όπως έχει σήμερα. Δεν έχει νόημα να μαζεύονται τα εγώ δημάρχων, περιφερειαρχών και στρατηγών γύρω από ένα τραπέζι, αν δεν είναι σαφές ποιος παίρνει τις αποφάσεις στο τέλος. Προτιμότερο είναι να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του, παρά να παριστάνουν ότι συντονίζονται, όταν στο τέλος του συντονισμού θα κάνουν του κεφαλιού τους. Η ανεπάρκεια από μόνη της, σκέτη χωρίς ψιμύθια, είναι ένα πρόβλημα· η ανεπάρκεια φτιασιδώμενη με συσκέψεις και συντονισμούς είναι διπλό πρόβλημα.

Ενας επιπλέον λόγος, που υπαγορεύει την ανάγκη της ενίσχυσης των υπουργικών αρμοδιοτήτων, είναι το γεγονός ότι ο σημερινός υπουργός, Χρήστος Στυλιανίδης, είναι εξωγενής παράγων στο πολιτικό σύστημα. Δεν εκλέγεται εδώ, ούτε διαθέτει εκλογική βάση. Χωρίς σοβαρές αρμοδιότητες, που θα του παρέχουν τη δυνατότητα να δράσει, πώς θα επιβληθεί σε βλαχοδημάρχους, σε Πατούληδες και σε στρατηγάρες;

Ας ληφθεί υπόψη, τέλος, ότι έρχεται το καλοκαίρι και θα φέρει τις πυρκαγιές. Οι πυρκαγιές προκαλούν υλικές ζημίες πολύ χειρότερες από έναν δριμύ χιονιά, όπως και απώλεια ζωών - που, ευτυχώς, δεν είχαμε τώρα. Επομένως, το μοντέλο αντιμετώπισης φυσικών καταστροφών, που δοκιμάστηκε και απέτυχε, πρέπει απαραιτήτως να ενισχυθεί. Συμπέρασμα: δώστε πρώτα αρμοδιότητες και μετά ας αναζητήσουμε ευθύνες.

ΝΕΑ ΤΑΛΕΝΤΑ!
Η στήλη καλωσορίζει μετά βαΐων και κλάδων την κ. Κατερίνα Παπακώστα, βουλευτίνα Τρικάλων της ΝΔ, η οποία ζήτησε προχθές «ορδές τροχονόμων» να βγουν στην Αττική Οδό, όσο τα αυτοκίνητα είναι παγιδευμένα και να κόβουν αβέρτα τα πρόστιμα σε όσους δεν είχαν αλυσίδες. Ας την έχουν υπόψη στην κυβέρνηση. Πάντα χρειάζονται στελέχη με επικοινωνιακό ταλέντο και, κυρίως, ορθή κρίση!

Για να συμπληρώσω την ωραία και πρωτότυπη πρότασή της, θα συμβούλευα οι τροχονόμοι να είναι έφιπποι, οπλισμένοι με τόξα (δεν είναι ανάγκη να τα χρησιμοποιήσουν) και ντυμένοι με γούνες, για να θυμίζουν Σκύθες, ώστε να έχουμε «ορδή». Εννοείται, ασφαλώς, ότι οι γούνες πρέπει να είναι οικολογικές, από συνθετικές ίνες. Καταλαβαίνω ότι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι τα άλογα - δεν είναι απλό πράγμα να καβαλήσεις άλογο και πολύ περισσότερο να το κατευθύνεις. Ας μην προσθέσουμε, λοιπόν, στα προβλήματα και αστυνομικούς με κατάγματα ή τίποτε ακόμη χειρότερο από τις πτώσεις. Δεν πειράζει, όμως, γιατί υπάρχουν και τα γαϊδουράκια, με τα οποία στην Ελλάδα πολλοί είναι εξοικειωμένοι. (Και πολλοί περισσότεροι είναι εκείνοι που έχουν στενή συγγένεια μαζί τους, ακόμη και αν δεν έχουν δει ποτέ στη ζωή τους γαϊδούρι από κοντά...)

Κλείνω το καλωσόρισμα της κ. Παπακώστα στην εκλεκτή πελατεία της στήλης, τονίζοντας τη χαρά μου για το γεγονός ότι η κ. Παπακώστα συνεχίζει την παράδοση της συνονόματής της, που άφησε εποχή και σήμερα βρίσκεται εκτός πολιτικής. Αναρωτιέμαι μήπως το έχει το όνομα...

ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΑ ΤΑΛΕΝΤΑ
Ο Νικήτας Κακλαμάνης ζήτησε, εμμέσως, παραιτήσεις υπουργών και μάλιστα το ζήτησε από πολύ νωρίς, μη σας πω ότι ήταν ο πρώτος. Αναμενόμενο δεν ήταν όμως; Επρεπε να στρώσει κάπως τον δρόμο για να διευκολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό κάνει ο άνθρωπος, όπως μπορεί και όσο μπορεί. Τώρα θα τον μάθουμε;