Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
O παραδοσιακός αριστερός θα πει: είδατε που σας τα λέγαμε; Τα βασικά αγαθά, είτε πρόκειται για την υγεία είτε για την ενέργεια, την παιδεία ή τις συγκοινωνίες, δεν πρέπει να ιδιωτικοποιούνται. Δώσατε έναν μεγάλο οδικό άξονα στους ιδιώτες και στην πρώτη μεγάλη κρίση τα έκαναν θάλασσα, αρνήθηκαν να τον κλείσουν για να μην πληρώσουν πρόστιμο κι όταν έγινε το κακό δεν πήγαν στους αποκλεισμένους οδηγούς ούτε ένα μπουκάλι νερό.
Ο παραδοσιακός εθνικιστής θα πει: είδατε που σας τα λέγαμε; Οι ξένοι είναι ανάλγητοι, κοιτάζουν μόνο το συμφέρον τους, αυτά έκαναν με τα μνημόνια, αυτά κάνουν και με τις εταιρείες που εξαγοράζουν, δείτε τι έγινε με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Δεκάδες επιβάτες παρέμειναν εγκλωβισμένοι για ώρες μέσα στο κρύο σε αμαξοστοιχίες στην Οινόη, χωρίς κανείς από την εταιρεία να ενδιαφερθεί για αυτούς, χωρίς κανείς να τους ενημερώσει, χωρίς κανείς έστω να τους εμψυχώσει.
Ο παραδοσιακός φιλελεύθερος θα πει: είδατε που σας τα λέγαμε; Το κράτος δεν μπορεί να τα κάνει όλα. Ο ιδιωτικός τομέας αλλού λειτουργεί καλά, αλλού όχι, αυτά θα τα λύσει η αγορά. Τι γίνεται όμως με τους ίδιους τους πολίτες; Δεν έχουν ευθύνες; Δεν έπρεπε να αποφύγουν να πάρουν τα αυτοκίνητά τους, και μάλιστα χωρίς αλυσίδες, από τη στιγμή που είχαν προειδοποιηθεί ότι έρχεται μια πρωτοφανής χιονοκαταιγίδα;
Ο καθένας από αυτούς θεωρεί ότι έχει δίκιο, και μπορεί σε έναν βαθμό να έχει. Αυτό που μετράει όμως είναι το αποτέλεσμα, και το αποτέλεσμα πιστώνεται ή χρεώνεται πάντα στην κυβέρνηση. Πρέπει λοιπόν να αναληφθούν ευθύνες για αυτά που έγιναν και να αντληθούν διδάγματα για να μην ξαναγίνουν. Το επιχείρημα πως οι μετεωρολόγοι έπεσαν έξω δεν είναι πειστικό, την ένταση της κακοκαιρίας την είχαν προβλέψει, έστω κι αν δεν εκτίμησαν με ακρίβεια τις ποσότητες του χιονιού που θα έπεφταν. Η χρηματική αποζημίωση των αποκλεισμένων στους δρόμους ή στα τρένα μπορεί να ήταν επικοινωνιακά επιβεβλημένη - η οργή όμως δεν εξαγοράζεται, ούτε η απελπισία.
Τα επί μέρους ερωτήματα, όπως γιατί δεν απαγορεύτηκε στην Αττική Οδό η κυκλοφορία των βαρέων οχημάτων ή γιατί δεν επενέβη νωρίτερα ο στρατός, είναι πολλά. Σφοδρές θα είναι και πάλι οι κομματικές αντιπαραθέσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ αναζητεί εδώ και χρόνια τη ρεβάνς, έστω κι αν η απουσία νεκρών κάνει πάντα τη μεγάλη διαφορά. Αν θέλουμε όμως να αποφύγουμε την επόμενη μεγάλη κρίση, θα πρέπει να δούμε τα βαθύτερα ζητήματα. Την επάρκεια των μέσων που διατίθενται. Την ανάγκη του συντονισμού, τόσο μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα όσο και μεταξύ κράτους, περιφέρειας και δήμων. Την οργάνωση με βάση τα ευρωπαϊκά πρότυπα, δεδομένου ότι τα καιρικά φαινόμενα θα είναι όλο και πιο έντονα.
Οσο για τη συγγνώμη, είναι χρήσιμη, είναι αναγκαία, είναι ευπρόσδεκτη, αρκεί, όπως είπε ο Στυλιανίδης, να μην είναι προσχηματική.
