Η ατζέντα των μεταρρυθμίσεων στο προσκήνιο

Κάθε κυβέρνηση έχει ένα προνόμιο έναντι της εκάστοτε αντιπολίτευσης: μπορεί να θέτει την ατζέντα – ή έστω μπορεί να την ορίσει – καταβάλλοντας μικρότερη προσπάθεια από εκείνους που δεν είναι επιφορτισμένοι με την επίλυση καθημερινών προβλημάτων και μεγάλων πολιτικών ζητημάτων. Η επικαιρότητα, βέβαια, δεν υποκύπτει πάντα στους κανόνες που θέλουν να βάλουν στον δημόσιο λόγο οι πολιτικοί. Τα τελευταία δύο χρόνια, ας πούμε, η διασπορά και οι μεταλλάξεις ενός ιού μεταβάλλουν τους όρους του μιντιακού παιχνιδιού με τέτοιο τρόπο – και τόση ταχύτητα – ώστε οι κυβερνώντες να καλούνται συχνότερα να διαχειριστούν μια πολύπλοκη πραγματικότητα, παρά να δημιουργήσουν μια με βάση το πολιτικό τους αφήγημα ή τις προγραμματικές τους δεσμεύσεις. Στο Υπουργικό Συμβούλιο της Τρίτης αυτό έγινε κάτι παραπάνω από εμφανές. Το μήνυμα πως οι μεταρρυθμίσεις συνεχίζονται, ακόμη κι εν μέσω υγειονομικής κρίσης, εστάλη μετά την είδηση του υποχρεωτικού εμβολιασμού των άνω των 60 – και χάθηκε στα ψιλά γράμματα του Τύπου. Ωστόσο, από την κυβέρνηση επιμένουν, «η παραγωγή κυβερνητικού έργου προχωράει κανονικά».