Το τέλος της οικονομίας της ευκολίας;

Μια υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά, μετά την πανδημία, την είχαμε σχεδόν αμέσως μετά το άνοιγμα. Οπως γίνεται συνήθως με τα πιο απλά πράγματα. Δεν υπήρχαν διαθέσιμα ταξί. Ξαφνικά σε πόλεις όπως η Αθήνα, με δεκάδες χιλιάδες ταξί, διαπιστώθηκε ότι αυτά έχουν απομειωθεί. Λέγεται ότι πολλοί από τους οδηγούς που τα νοικιάζουν πήγαν σε άλλους κλάδους όπως αυτούς των διανομών. Στα τέλη του καλοκαιριού βρήκαμε ένα ακόμα πρόβλημα. Οι εταιρείες που πωλούν καινούργια αυτοκίνητα ενημέρωναν ότι ο χρόνος παράδοσης φτάνει ή και ξεπερνά το Πάσχα. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες έχουν διαθέσιμα αμαξώματα, αλλά τα ηλεκτρονικά τους συστήματα τα αγοράζουν από άλλα εργοστάσια που για διάφορους λόγους δεν μπορούν να διαθέσουν με τους παλιούς ρυθμούς. Αποτέλεσμα να μην υπάρχουν έτοιμα αυτοκίνητα προς πώληση. Σαν να επιστρέψαμε στον Μεσαίωνα της κατανάλωσης. Κάτι παρόμοιο οι έλληνες καταναλωτές έχουν να το ζήσουν πολλά χρόνια πίσω, ίσως και δεκαετίες, τότε που έπρεπε να είχες γνωστό στον εκτελωνισμό για να το πάρεις πιο γρήγορα στα χέρια σου.