Δεν πιστεύω, ακόμα και στους καιρούς που ζούμε, ότι η αξία και η ομορφιά της πολιτικής είναι πράγματα ξεπερασμένα ή οριστικά χαμένα. Αντίθετα, πιστεύω ότι, για κουράγιο κι έμπνευση, η δική μου γενιά – ας την πούμε «γενιά της προσγείωσης»: ούτε αντίσταση στη δικτατορία, ούτε γενιά του Πολυτεχνείου, ούτε συμμετοχή στα ηρωικά χρόνια της μεταπολίτευσης – έχει κάθε λόγο να προσφεύγει στους ανθρώπους εκείνους που δικαίωσαν τον όρο «δημοκρατική παράταξη».

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή