Θα είναι το δεύτερο Πάσχα υπό καθεστώς πανδημίας. Με ό,τι συνεπάγεται αυτό για έναν λαό όπως ο δικός μας που έχει συνυφασμένες αυτές τις ημέρες με τη μετακίνησή του στα πάτρια εδάφη, με τα έθιμα και την εορτή στην ύπαιθρο.

Φέτος όμως η ειδοποιός διαφορά είναι πως βρισκόμαστε εν μέσω της δίνης της Covid-19 παρότι με αισιοδοξία διανύουμε και περίοδο μαζικού εμβολιασμού. Υπό αυτή την έννοια είναι εξαιρετικά επείγον η κυβέρνηση να αποσαφηνίσει τους όρους μετακίνησης ή μη για τις ημέρες που έρχονται και να μην αφήνει χαραμάδα παλινωδίας ή «δημιουργικής ασάφειας» για τον πληθυσμό. Είναι σημαντικό τούτο για να αποφύγουμε εικόνες χάους, που θα δυναμιτίσουν τη Δημόσια Υγεία και τον μεγάλο αγώνα του ΕΣΥ. Είναι επίσης σημαντικό να ανακοινωθεί εγκαίρως ένα σχέδιο για το Πάσχα ώστε και το μέσο νοικοκυριό να κάνει το πρόγραμμά του αλλά και να αρχίσει να συμβιβάζεται με την όποια κυβερνητική απόφαση που θα λαμβάνει υπόψη της προφανώς την επιδημιολογική κατάσταση της χώρας.

Λίγος δρόμος έμεινε για να αρθεί αυτή η πρωτόγνωρη συλλογική μας περιπέτεια και έχει σημασία να τα καταφέρουμε. Κάθε θολό σήμα διαχείρισης που αποστέλλεται εξάλλου είναι καταστροφικό τώρα που ο πληθυσμός βιώνει κόπωση – και λογικά – εξαιτίας όλης αυτής της κατάστασης. Ο ιός είναι ακόμη εδώ αλλά αξίζει να παλέψουμε χωρίς παλινωδίες και χαλάρωση.