Αν κάποιος είναι δεξιός, ο κορωνοϊός κολλάει σε διαδηλώσεις. Αν είναι αριστερός, σε ΜΜΜ και χώρους εργασίας. Αν πάλι είναι ρεαλιστής, αφήνει την κομματική του ταυτότητα στην άκρη και παραδέχεται πως κολλάει παντού. Ωστόσο, η συζήτηση για την πανδημία και τους τρόπους αποτελεσματικότερης διαχείρισής της έχει πια πολιτικοποιηθεί. Μέχρι και τα ποσοστά στις μετρήσεις κοινής γνώμης το υπονοούν. Στην τελευταία της Pulse, π.χ., 20% δήλωσε ότι στην αύξηση των κρουσμάτων συνέβαλαν περισσότερο «οι διαδηλώσεις κι οι κινητοποιήσεις», ενώ 18% «ο ανεπαρκής έλεγχος μέτρων και περιορισμών». Η εύκολη ερμηνεία της ανάλυσης της υγειονομικής κρίσης μέσα από το πρίσμα των κομματικών πεποιθήσεων θέλει τα ίδια τα κόμματα να ευθύνονται γι’ αυτήν. Το κυβερνών εξέδιδε για μέρες δελτία Τύπου καταμετρώντας τις πορείες. Στις 19 Μαρτίου, ας πούμε, έβγαλε το συγκεντρωτικό αποτέλεσμα, ενημερώνοντας το φιλοθεάμον κοινό πως από τις αρχές Φεβρουαρίου έγιναν 632. Κι έδωσε στατιστικά, επισημαίνοντας ότι στην κορύφωση της πανδημίας γίνονταν 14 την ημέρα στην επικράτεια και 4 ημερησίως στην Αθήνα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή