Πολλές φορές μας πιάνει απελπισία. Δεν γίνεται τίποτα – σκεφτόμαστε –, δεν αλλάζει τίποτα, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Είναι ευχάριστο λοιπόν να μας διαψεύδει ένας 88χρονος που, επιπλέον, είναι καθ’ ύλην αρμόδιος, καθώς υπήρξε πολύ ενεργός τόσο στο κίνημα υπέρ των ατομικών ελευθεριών στην Αμερική όσο και στο κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Οι περισσότεροι φοιτητές ήταν απολίτικοι τότε, δεν τους ενδιέφεραν αυτά τα θέματα, το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να έχουν μια καλή δουλειά και να μένουν σε ένα ωραίο σπίτι. Μέχρι που ήρθε ο μακαρθισμός.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή