«Είναι κατά βάθος τραγική η εποχή μας, έτσι κι εμείς αρνούμαστε να τη δούμε τραγικά. Ο κατακλυσμός πέρασε, στη μέση τώρα εμείς και γύρω μας χαλάσματα. Αρχίζουμε να στήνουμε μικρά καινούργια σπιτικά, να τρέφουμε μικρές νέες ελπίδες. Μάλλον δύσκολη δουλειά, ομαλός δρόμος για το μέλλον δεν υπάρχει πια, τα εμπόδια όμως είτε τα παρακάμπτουμε είτε σκαρφαλώνουμε και τα ξεπερνάμε. Πρέπει να ζήσουμε, όσοι κι αν είναι οι ουρανοί που τσακίστηκαν». Κάπως έτσι αντιμετώπιζε τα πράγματα η ηρωίδα του Ντ. Χ. Λόρενς στο μυθιστόρημα «Ο εραστής της λαίδης Τσάτερλι», πριν από περίπου έναν αιώνα, την περίοδο του Μεσοπολέμου. Ανάλογα συναισθήματα ένιωσε και η γενιά αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο, οι baby boomers, που μάλιστα πέρασαν με αυτό το όνομα στην Ιστορία καθώς μετά τη φρίκη και τη δυστυχία του πολέμου έστησαν κατά φρενήρη ρυθμό πολλά «καινούργια σπιτικά», εκτοξεύοντας στα ύψη το ποσοστό των γεννήσεων. Σήμερα, παρά τη δεκαετή οικονομική κρίση και το πάγωμα που προκάλεσε η έλευση της πανδημίας στις ζωές των ανθρώπων, τα νέα από το μέτωπο των γεννήσεων στην Ελλάδα δεν επιτρέπουν να μιλήσει κανείς για baby boom. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.

Είστε συνδρομητής; Συνδεθείτε

Ή εγγραφείτε

Αν θέλετε να δείτε την πλήρη έκδοση θα πρέπει να είστε συνδρομητής. Αποκτήστε σήμερα μία συνδρομή κάνοντας κλικ εδώ

Εγγραφή