Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Δεν είναι λίγα. Είναι πολλά. Πάρα πολλά. Για την ακρίβεια; Ποτέ στο παρελθόν ο Παναθηναϊκός δεν έκλεισε 11 χρόνια μακριά από τα πρωταθλήματα. Μακριά από την κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποτέ στο παρελθόν δεν βίωσε αυτό που βιώνει τα τελευταία χρόνια. Να ξεκινά ως η τέταρτη δύναμη της χώρας όσον αφορά το αγωνιστικό τμήμα. Να ξεκινά ως αουτσάιντερ για μια θέση στην Ευρώπη.
Ο Παναθηναϊκός διανύει «πέτρινα» χρόνια. Μακριά όχι απλά από τους τίτλους, αλλά από την πιθανότητα ακόμα και να τους διεκδικήσει. Επί Γιάννη Αναστασίου ήταν η τελευταία φορά που οι Πράσινοι διεκδίκησαν ένα πρωτάθλημα. Και που πήραν το Κύπελλο Ελλάδος με εκείνον τον θρίαμβο επί του ΠΑΟΚ το 2014 στον τελικό του Ολυμπιακού Σταδίου με 4-1. Από το 2010 και την ομάδα του Σισέ, του Ζιλμπέρτο, του Κατσουράνη, του Καραγκούνη, του Σαλπιγγίδη, του Νίνη ο Παναθηναϊκός δεν έχει καταφέρει να πάρει ένα πρωτάθλημα. Και τα χρόνια είναι πολλά.
Ο Γιάννης Αλαφούζος μετά από μια περίοδο 2,5 χρόνων που είχε απομακρυνθεί από οτιδήποτε αφορά την ομάδα και αναζητούσε άνθρωπο να πουλήσει την ΠΑΕ, έχει επανέλθει για τα καλά στην καθημερινότητα του Παναθηναϊκού. Σε αυτό που ονομάζεται «πρώτη γραμμή». Και δείχνει πως πια καταλήγει σε μια συγκεκριμένη πολιτική όσον αφορά το αγωνιστικό τμήμα, βάζοντας ως... γαρνιτούρα τις υπόλοιπες στρατηγικές κινήσεις προκειμένου η φετινή να είναι η τελευταία χρονιά που ο Παναθηναϊκός δεν θυμίζει... Παναθηναϊκό.
Πάμε να δούμε ποιες είναι οι πέντε κινήσεις στις οποίες έχει προχωρήσει ο Αλαφούζος προκειμένου να επαναφέρει τον σύλλογο στην... κανονικότητα.
1) Εμπιστοσύνη σε Μπόλονι και Ντρεοσί
Ο Αλαφούζος αποφάσισε να πάρει πάνω του το θέμα του προπονητή όταν το μοντέλο Ρόκα - Πογιάτος δεν... τράβηξε. Είχε εμπιστευτεί τον Ισπανό στην επιλογή του νεαρού προπονητή το καλοκαίρι, απογοητεύτηκε γρήγορα και αποφάσισε να αλλάξει εντελώς μοντέλο. Πήγε σε πιο έμπειρους ανθρώπους. Δική του επιλογή ο Μπόλονι. Δική του και ο Ντρεοσί. Και τους στηρίζει εμπράκτως. Τόσο στα θέματα που προέκυψαν με τους παίκτες, όσο και μεταγραφικά. Οι απαιτήσεις του ρουμάνου τεχνικού έγιναν πράξη. Οι όποιες οικονομικές υπερβάσεις ζήτησε ο Ντρεοσί έγιναν αποδεκτές. Η πιο χαρακτηριστική αυτή του Μεντόσα, που χάθηκε όχι λόγω χρημάτων, αλλά λόγω... χρόνου.
2) Επένδυση στη γαλλική αγορά
Προφανώς και ο Ντρεοσί θα πάει σε μια αγορά που γνωρίζει καλύτερα από κάθε άλλη. Και που τον γνωρίζουν πιο καλά από αλλού. Που τον εμπιστεύονται και μπορούν να τον ακολουθήσουν στη νέα του δουλειά και σε ένα πρότζεκτ που θα παρουσιάσει. Η γαλλική αγορά και κατ' επέκταση και η αφρικανική, είναι εκείνη που έχει εμπιστευτεί και ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια, βρίσκοντας... διαμάντια. Που ήρθαν με λίγα και έφυγαν - ή θα φύγουν - με πολλά λεφτά. Ενα μοντέλο επιτυχημένο και στις προηγούμενες δουλειές του Ντρεοσί. Ενα μοντέλο που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη Λιλ, την πρωτοπόρο του γαλλικού πρωταθλήματος.
3) Σχηματισμός ενός αγωνιστικού κορμού που θα έχει και συνέχεια
Ο Παναθηναϊκός δουλεύει πλέον πάνω σε συγκεκριμένη βάση. Σε παιδιά που μπορούν να προσφέρουν στο σήμερα και στο αύριο. Και τα πλαισιώνει με παίκτες έμπειρους που θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Δεν επιλέγει να πάει σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο (π.χ. νέα παιδιά από την ακαδημία) αλλά σε ένα πρότζεκτ ποδοσφαιρικό που τους... χωράει όλους. Και τα νέα παιδιά (Αλεξανδρόπουλος, Ιωαννίδης, Πούγγουρας, Καμπετσής, Αθανασακόπουλος, Τζαβίδας, Σερπέζης) και πιο έμπειρους (Μαουρίσιο, Σανκαρέ, Βιγιαφάνιες, Μακέντα, Ενγκμπακοτό, Καρλίτος) και φυσικά παίκτες σημαντικούς στο γήπεδο και στα αποδυτήρια (Διούδης, Κουρμπέλης, Σένκεφελντ, Βέλεθ). Δημιουργεί έναν αγωνιστικό κορμό που θα έχει συνέχεια. Που δεν θα αλλάζει κάθε καλοκαίρι ανάλογα με τα... κέφια του εκάστοτε προπονητή ή τεχνικού διευθυντή, ακόμα - ακόμα και της διοίκησης. Κάνει προσθαφαιρέσεις που δεν φέρνουν ανισορροπία στο ρόστερ. Μακροπρόθεσμα θα βγει κερδισμένος απ' αυτό.
4) Κανονικό οργανόγραμμα
Ο Παναθηναϊκός δουλεύει πια και πάλι ως ένα... κανονικό κλαμπ. Δεν ήταν. Είχε σταματήσει να λειτουργεί έτσι. Ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε, όποτε ήθελε. Βλέπαμε κινήσεις ερασιτεχνικού επιπέδου, ακόμα και από τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο, που είχε ενημερώσει τον Δώνη για την απόλυσή του μέσω... επιστολής στο σπίτι του. Πια αυτό δείχνει να έχει αλλάξει. Υπάρχει ένα κανονικό οργανόγραμμα, υπάρχουν προϊστάμενοι και υφιστάμενοι, υπάρχει ιεραρχία. Δεν φτάνουν οι παίκτες ως την... πόρτα του ιδιοκτήτη επειδή δεν τους άρεσε η προπόνηση. Ούτε δίνεται μπόνους για μία και μόνο νίκη, επειδή ήρθε απέναντι στον Ολυμπιακό.
5) Ενεργοποίηση σε όλα τα επίπεδα
Ο Παναθηναϊκός δεν συμπεριφέρεται πια ως ο φτωχός συγγενής του ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ενεργοποίηση του Αλαφούζου έφερε και μια σειρά από κινήσεις που δείχνουν πως έχει ενεργοποιηθεί όλος ο μηχανισμός σε όλα τα επίπεδα. Με χαμηλούς τόνους μεν, όπως συνηθίζει ο μεγαλομέτοχος τα τελευταία χρόνια, πλην όμως με παρουσία (διακριτική ή μη) στα κέντρα αποφάσεων. Πρόσφατα ο Αλαφούζος συναντήθηκε με τον Μαρκ Κλάτενμπεργκ. Λίγες μέρες αφότου είχε εκφραστεί και μια στήριξη προς το πρόσωπό του και λίγες μέρες πριν ο Παναθηναϊκός μπει σε μια σειρά από σπουδαία παιχνίδια που θα κρίνουν τη σεζόν.
Ο πρόεδρος της Λίγκας είναι ο αντιπρόεδρος του Παναθηναϊκού, ο Λεωνίδας Μπουτσικάρης, ένας από τους πιο έμπιστους ανθρώπους της διοίκησης Αλαφούζου. Ακόμα και μέσω των media που διαθέτει ο μεγαλομέτοχος του Τριφυλλιού δεν διστάζει να κάνει ένα παιχνίδι το οποίο είχε αφήσει στην άκρη τα τελευταία χρόνια. Εχει τη σημασία του και αυτό ενόψει της συνέχειας. Και δείχνει μια διάθεση πως ο Παναθηναϊκός δεν θα αφήσει τίποτα στη μοίρα του σε μια καμπή του πρωταθλήματος πάρα πολύ κρίσιμη, που παίζεται μια θέση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακόμα και στην ιστορία του Κυπέλλου με τον ΠΑΣ Γιάννινα και το γηπεδικό ζήτημα, στον Παναθηναϊκό ναι μεν δεν ανέβασαν τους τόνους, αλλά υπερασπίστηκαν μέχρι τέλους τα συμφέροντα της ομάδας τους.
