Έντυπη Έκδοση
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου του tanea.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
Αν είστε συνδρομητής μπορείτε να συνδεθείτε από εδώ:
Σύνδεση μέλους
Αν θέλετε να γίνετε συνδρομητής μπορείτε να αποκτήσετε τη συνδρομή σας εδώ:
Εγγραφή μέλους
Η Μαριάν Φέιθφουλ δεν κρύφτηκε τότε που ενδεχομένως θα έπρεπε, θα κρυβόταν στα 74 της χρόνια; Τον περασμένο Απρίλιο νοσηλεύτηκε για τρεις εβδομάδες στο νοσοκομείο δίνοντας την (επιτυχημένη) μάχη με τον κορωνοϊό και σήμερα βγαίνει στον «Guardian» να μιλήσει όχι μόνο για την περιπέτειά της αλλά και για το ενδεχόμενο να μην ξανατραγουδήσει λόγω των επιπτώσεων του ιού. Παρ' όλα αυτά κατόρθωσε να ολοκληρώσει το 21ο σόλο άλμπουμ της, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει τον προσεχή Απρίλιο.
Μίλησε, όμως, και για τη δεκαετία του 1960, για το ότι συνεχίζει να πιστεύει στα θαύματα, για το γεγονός ότι τις ημέρες της νοσηλείας της βρέθηκε σε ένα «μέρος σκοτεινό. Ισως ήταν ο θάνατος». Ενώ ετοιμάζονταν νεκρολογίες, η Φέιθφουλ τα κατάφερε. «Είναι απίστευτο πόσα ξεχνάω. Θυμάμαι το μακρινό παρελθόν αλλά ξεχνάω τα πρόσφατα γεγονότα. Είναι φρικτό». Η ίδια δεν θυμάται να αρρωσταίνει ούτε και τη μεταφορά της στην εντατική. Αξίζει να σημειωθεί ότι και κατά το παρελθόν έχει αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας. Εχει παλέψει με την κατάχρηση ουσιών, τη βουλιμία, έχει μείνει κατά περιόδους άστεγη ενώ έχει προσβληθεί από ηπατίτιδα C και καρκίνο του μαστού. Και όμως πάντοτε έβγαινε νικήτρια.
Ο ΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ. «Εύχομαι να μην είχα πιάσει ποτέ τσιγάρο στη ζωή μου» δηλώνει μετά την ασθένειά της και ενώ πλέον έχει αναρρώσει τρία πράγματα είναι που συνεχίζουν να την ταλαιπωρούν: « Η μνήμη, η κόπωση και οι πνεύμονές μου που δεν είναι ακόμη εντάξει. Πρέπει να λαμβάνω οξυγόνο. Οι παρενέργειες είναι τόσο παράξενες. Κάποιοι συνέρχονται αλλά δεν μπορούν να περπατήσουν ή να μιλήσουν. Φρικτό. Και ίσως να μην μπορέσω να τραγουδήσω ποτέ ξανά. Ισως να έχει τελειώσει για μένα. Θα ήμουν απίστευτα αναστατωμένη αν συνέβαινε αυτό, αλλά, από την άλλη, είμαι 74 ετών. Δεν νιώθω καταραμένη και δεν νιώθω ανίκητη. Νιώθω απλά άνθρωπος» προσθέτει. «Επίσης είναι άγριο συναίσθημα το γεγονός ότι δεν θυμάμαι. Θυμάμαι πολύ το μακρινό παρελθόν αλλά όχι τα πρόσφατα. Και αυτό είναι απαίσιο. Δεν πιστεύετε πόσο απαίσιο είναι».
«Η γιατρός μου είπε ότι δεν πιστεύει πως θα αναρρώσουν ποτέ οι πνεύμονές μου. Και κατέληξα σε αυτό: Εντάξει, μπορεί να μην αναρρώσουν, μπορεί όμως - με ένα θαύμα - να αναρρώσουν. Δεν ξέρω γιατί πιστεύω στα θαύματα, απλά πιστεύω. Ισως λόγω των πραγμάτων στα οποία υπέβαλα τον εαυτό μου και παρ' όλα αυτά κατάφερα να είμαι εδώ και να είμαι καλά. Ακούγεται γλυκανάλατο; Πρέπει όμως να ελπίζουμε πάντοτε, είναι σημαντικό. Κι εγώ το κάνω. Είμαι ακόμη εδώ».
ΤΟ ΝΕΟ ΑΛΜΠΟΥΜ. Στο άλμπουμ «She walks in beauty» διαβάζει τα έργα των Ρομαντικών ποιητών. Μια συλλογή από ποίηση σε «συνθέσεις κολάζ ήχου». Αποσπάσματα έργων των Λόρδου Βύρωνα (ο τίτλος του άλμπουμ είναι δικό του έργο), John Keats, Percy Bysshe Shelley, William Wordsworth και Lord Tennyson. Η παραγωγή είναι του Γουόρεν Ελις, κύριου μέλους των Bad Seeds, ενώ στο άλμπουμ συμμετέχουν επίσης ο Μπράιαν Ινο (ο οποίος πρόσθεσε «ηχητική υφή» σε δύο κομμάτια), ο Νικ Κέιβ (που παίζει πιάνο σε όλη την ηχογράφηση) και ο γάλλος βιολοντσελίστας Βίνσεντ Σεγκάλ. Οπως υπογραμμίζει η ίδια στη συνέντευξή της ήταν κάτι που ήθελε να το κάνει εδώ και χρόνια: «Αλλά δεν μπορούσα ποτέ να σκεφτώ πώς και ποια δισκογραφική εταιρεία θα ήθελε ποτέ να το παραγάγει, ποιος θα ήθελε ακόμη και να το ακούσει. Και ναι, σκέφτηκα εμπορικά για πρώτη φορά στη ζωή μου. Που όπως γνωρίζουν όλοι, δεν ήταν ποτέ ο τρόπος της ζωής μου. Το βρήκα πολύ παρηγορητικό και πολύ όμορφο. Είναι τέλειο για αυτό που όλοι περνάμε. Είναι το πιο τέλειο πράγμα για αυτό το διάστημα της ζωής μας».
ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ. Το προηγούμενο άλμπουμ της, το «Negative Capability» του 2018, μιλούσε για το γήρας, τη μοναξιά και την απώλεια, ιδίως εκείνη της Aνίτα Πάλενμπεργκ, της έτερης μούσας των Rolling Stones και παλιάς της φίλης. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το σινγκλ «As tears go by» που τραγούδησε το 1964 έχει την υπογραφή των Μικ Τζάγκερ και Κιθ Ρίτσαρντς και την οδήγησε στο νο1 του Ηνωμένου Βασιλείου. Η ίδια σημείωσε ότι έπρεπε να φθάσουμε στο 2018 για να γίνει αποδεκτή στη Βρετανία. «Δεν ήμουν συμβατική καλλιτέχνις και δεν μπορούσαν να το χειριστούν. Ενόχλησα πραγματικά τους ανθρώπους τη δεκαετία του '60 αλλά και όχι μόνο». Εχει τραγουδήσει σε ιστορικά κλαμπ από έφηβη αλλά όπως λέει «δεν είχα καμιά επιθυμία να γίνω ποπ τραγουδίστρια. Απλώς ήμουν πολύ χαρούμενη που μπορούσα να τραγουδώ. Επρόκειτο να πάω στο Κέιμπριτζ ή την Οξφόρδη και να σπουδάσω αγγλική λογοτεχνία, φιλοσοφία και συγκριτική θρησκεία. Θυμάμαι όταν το είπα στους ανθρώπους εκείνη την εποχή τρόμαξαν. Αλλά δεν το έκανα, έτσι; Κοίτα τι έκανα πραγματικά! Εκπλήρωσα όλες τις πιο άγριες φαντασιώσεις τους». Η ακαδημαϊκή της καριέρα έληξε τη νύχτα που πήγε σε πάρτι των Rolling Stones μαζί με τον πρώην σύζυγό της Τζον Ντούνμπαρ. Στην αρχή ο μάνατζερ των Stones την περιέγραψε σαν «άγγελο με μεγάλα βυζιά», αλλά πίστευε ότι θα μπορούσε να τη διαμορφώσει σε αστέρι. «Ηταν μια φοβερή ιδέα. Μου πήρε πολύ χρόνο για να ξεπεράσω την αρνητική αντιμετώπιση του Αντριου Λουγκ Ολνταμ. Ξέρετε, μου άρεσε πολύ ο Μικ και ο Κιθ, και ο Τσάρλι, και ο Ρόνι, αλλά... μου πήρε χρόνια πριν το αποδεχτώ, ότι ήμουν εγώ... Ημουν απλά ένα κομμάτι cheesecake».
